| |
| | Σύννεφο με παντελόνι 4 |  | | |
Σύννεφο με παντελόνι
ή
ο δέκατος τρίτος απόστολος
Τετράπτυχο
1) Κάτω την αγάπη σας!
2) Κάτω την τέχνη σας!
3) Κάτω το καθεστώς σας!
4) Κάτω την θρησκεία σας!
4.Κάτω την θρησκεία σας!
Μαρία! Μαρία! Μαρία!
Ελευθέρωσέ με Μαρία!
Δεν μπορώ πάνω στον δρόμο!
Δεν θέλεις;
Τι περιμένεις;
Να ‘ρθω με μάγουλα βαθουλωμένα,
εκείνος που τον γεύτηκαν πολλές
άνοστος,
και ως φαφούτης,
να μουρμουρίζω ευτυχισμένα,
ότι τώρα είμαι
«πολύ γνωστός»;
Μαρία,
βλέπεις
πως καμπουριάζω;
Οι άνθρωποι στους δρόμους:
Το λίπος εισδύει
από τις τετραώροφες βρογχοκήλες,
καρφώνουν πάνω μου
τα μικρά μάτια του κοπαδιού,
φθονούν τα αρώματα-βαρβατίλες,
ας είναι
και μπαγιάτικο μπουρέκι
του χθεσινού χαδιού.
Ο δρόλαπας χύνει πάνω στην πόλη,
είναι ο επιβήτορας της Γης και ο γόης,
και η γονιμοποίηση
οργιάζει
στο περιβόλι,
και στάζει το υγρό
απ’ τα χαμηλωμένα μάτια
της υδρορροής.
Μαρία!
Πως στα λιπαρά αφτιά τους να χώνεις ένα αθόρυβο λόγο;
Το πουλί
διακονεύει με το κελάηδημα,
τραγουδάει
πεινασμένο, όμως ηχηρά,
αλλά εγώ,
άνθρωπος απλός που ζω
δίπλα στης πόλης βρώμικης τον λόφο-οίδημα.
Μαρία, θέλεις να σφίξω
με της γροθιάς τη σύσπαση
το λαρύγγι μου σκληρά;
Μαρία!
Αγριεύουν των οδών οι πάροδοι
και συχνάζουν εκεί οι πομπές με κασέλα.
Άνοιξε!
Πονάω!
Βλέπεις καρφωμένες στα μάτια καρφίτσες
απ’ τα γυναικεία καπέλα.
Μου άνοιξες! Ευχαριστώ!
Κορίτσι μου!
Μη φοβάσαι
της πάνω στον σβέρκο μου καλλονές,
είναι γυναίκες της επιβίωσης και όχι του μύθους,
εδώ μες στη ζωή μου σέρνω
αγάπες χίλιες μεγάλες και αγνές
κι εκατομμύρια μικρούς και βρώμικους πόθους.
Μη φοβάσαι,
πως ξανά,
στης αγάπης την κακοκαιρία
θα φιλάω χίλια χείλη γυναικών
«που αγαπάνε τον Μαγιακόφσκι»,
μα αυτές είναι δυναστεία,
(στην καρδιά του ερωτόληπτου), ανεβασμένων βασιλισσών.
Μαρία, έλα κοντά μου!
Μέσα στη γύμνια της αδιαντροπιάς
και του φόβου την τρεμούλα,
δώσε μου των χειλιών σου την ανθηρή γοητεία.
Με χάδια να αντικαταστήσεις τη φωνούλα,
και να γευτούμε
ακόμη και την ασιτία.
Μαρία!
Ο ποιητής με σονέτα υμνεί την Τιανή12,
ενώ εγώ είμαι
φτιαγμένος απ’ το κρέας,
και είναι φυσικό το δικό μου το ενδιαφέρον,
απλά το κορμί σου ζητάω,
όπως ζητάνε οι χριστιανοί:
«…τον επιούσιον
δος ημίν σήμερον».
Μαρία, έλα!
Μαρία!
Φοβάμαι ότι το όνομά σου θα ξεχάσω,
όπως ο ποιητής φοβάται να ξεχάσει
κάποια,
μέσα στα βάσανα της νύχτας, γεννημένη λέξη
με την μεγαλοσύνη της ισάξια με τον Θεό.
Το κορμάκι σου
θα το φυλάω και θα το αγαπάω,
όπως απ’ τον πόλεμο ακρωτηριασμένος στρατιώτης,
άχρηστος,
κανενός,
φυλάει το πόδι του μοναδικό.
Μαρία,
δεν θέλεις;
Δεν θέλεις!
Αυτό σημαίνει πως ξανά,
σκοτεινιά
και με το κεφάλι σκυμμένο
την καρδιά μου
μέσα στα δάκρυα βουτάω.
Σαν σκυλί, το πόδι απ’ το τρένο πατημένο
στο σπιτάκι μου
κουβαλάω.
Με τις καρδιάς μου το αίμα
λουλούδια ποτίζω.
Ευωδιάζουν, αλλά γεμάτα αγκάθια.
Αναρωτιέμαι,
γιατί ζω;
Γιατί εκπέμπω ηδυπάθεια;
Και όταν σύμφωνα με της ζωής τον νόμο
θα πλησιάζει η κακή ημέρα,
εκατομμύρια τριχοειδών αγγείων θα στρώσουν τον δρόμο
προς το σπίτι του Πατέρα.
Θα βγαίνω
βρώμικος από κάποιο υπόγειο,
μαζί με κάποια εταίρα
και θα του πω:
Πατέρα, είσαι της αδιαφορίας
το τέρας.
Δεν βαρέθηκες
εκεί στων σύννεφων το κισέλι
να βουτάς τα πρησμένα σου μάτια
στο ζελέ του Καλού;
Έλα να κάνουμε καρουσέλι
πάνω στο δέντρο του Κακού!
Εσύ ο Πανταχού Παρών, θα είσαι μέσα σε κάθε ντουλάπα,
με τα καλύτερα κρασιά θα ξεχάσουμε
…αυτό… του μέτρου,
για να αλλάξουμε την μάπα
του σκυθρωπού απόστολου Πέτρου.
Ενώ μες στο παράδεισο ξανά θα φέρουμε τις Εύες.
Διέταξε!
και σήμερα το βράδυ,
απ’ τις πλατείες, τις ομορφότερες… κόβω τις φλέβες!
θα φέρνω για χάδι.
Θέλεις;
Δεν θέλεις;!
Παραμένεις κορδωτός,
σκέψου καλύτερα, άφησε το ινάτι.
Νομίζεις,
αυτός που είναι πίσω σου, ο φτερωτός
για την αγάπη γνωρίζει κάτι;
Κι εγώ κάποτε ήμουν άγγελος-άγιος,
σαν γλυκούλικο αρνάκι έριχνα τις ματιές,
και ήμουν μέχρι την αφέλεια πάγιος
έως που γνώρισα του έρωτα τις λαβωματιές.
Παντοδύναμε!
επινόησες δυο χέρια δραστήρια,
έκανες ο καθένας να έχει κεφάλι,
γιατί δεν σκέφτηκες
να γίνονται όλα χωρίς μαρτύριο:
φιλιά, αγκαλιά και … σκανδάλη;!
Νόμιζα είσαι σοφό και υπέρτατο όν,
αλλά είσαι ένα ημιμαθές «αστέρι».
Βλέπεις σκύβω,
κι απ’ το λαιμό της μπότας
βγάζω το δίκοπο μαχαίρι.
Φτερωτοί αλήτες!
Βολευτήκατε κατ’ απ’ του παραδείσου τον γείσο,
σας άφησαν λάσκα!
Εγώ εσάς που αναδίδετε λιβάνι, θα σχίσω
απ’ εδώ μέχρι την Αλάσκα!
Αφήστε με!
Αδύνατον να με σταματήσετε.
Έχω ικανότητες να εκτιμήσω
της Δημιουργίας το ποιόν,
και δε μπορώ να κρύψω την οργή.
Κοιτάξτε!
Αποκεφάλισαν το φως των αστεριών
και τον ουρανό μάτωσαν με σφαγή!
Εσείς!
Του ουρανού,
που κρύβεστε μέσα στης ευτυχίας τη θαλάμη.
Έρχομαι εκεί,
βαθμηδόν.
Ενώ ο γαλαξίας κοιμάται,
θέτοντας πάνω στην παλάμη
το τεράστιο αφτί των αστερισμών.
1914 – 1915
Υποσημειώσεις
1.Μαρία Αλεξάντροβνα Ντενίσοβα – Το πρότυπο της ηρωίδας του «Σύννεφου με παντελόνι».
2.Δεκάμβριος – Ο μεταφραστής και άλλες φορές ακολουθεί την τεχνοτροπία του Μαγιακόφσκι ο οποίος πολύ συχνά μετατρέπει ουσιαστικά, ονόματα, επίθετα σε ρήματα. Εδώ κάνει το ουσιαστικό επίθετο, δηλαδή «κρύος», και το κάνει ρίμα με τη λέξη «μακάβριος».
3.Λουζιτάνια – Στις 7 Μάιου 1915, γερμανικό υποβρύχιο τορπίλισε το υπερωκεάνιο «Λουζιτάνια», που κάηκε στην ανοιχτή θάλασσα με όλους τους επιβάτες του. Ήταν μια από τις αφορμές για τη συμμετοχή των Η.Π.Α στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
4.nichil – τίποτα (λατ.)
5.ουχ ήττων – εν τούτοις, όμως
6.Μπουρλιούκ Νταβίντ Νταβίντοβιτς (1882-1967) – Ζωγράφος, ποιητής, εκπρόσωπος του «αριστερού» μοντερνισμού, από τους ηγέτες του ρωσικού φουτουρισμού. Λέει γι' αυτόν ο Μαγιακόφσκι: «Με παντοτινή αγάπη σκέφτομαι τον Νταβίντ. Θαυμάσιος φίλος. Ο μοναδικός μου δάσκαλος. Ο Μπουρλιούκ μ' έκανε ποιητή. Μου διάβαζε Γάλλους και Γερμανούς. Με γέμιζε βιβλία. Περπατούσε και μιλούσε δίχως τελειωμό. Δε μ' άφηνε ούτε βήμα. Μου έδινε κάθε μέρα 50 καπίκια. Για να γράφω χωρίς να πεινώ».
7.Πίνετε κακάο Βαν-Γκούτεν! – Γεγονός, από τις εφημερίδες της εποχής: Ένας μελλοθάνατος συμφώνησε να φωνάξει πριν τον εκτελέσουν αυτά τα λόγια, επειδή η φίρμα αυτή είχε υποσχεθεί μεγάλη αμοιβή στην οικογένεια του.
8.Σεβεριάνιν Ίγκορ – Ρώσος ποιητής (1887-1941) ιδρυτής του Εγώ-φουτουρισμού το 1911 με την έκδοση ενός μικρού φυλλαδίου με τίτλο «Πρόλογος» (Εγώ-φουτουρισμός).
9.Γκαλιφέ – Ο γάλλος στρατηγός που έπνιξε στο αίμα τους επαναστάτες της Κομμούνας του Παρισιού.
10.Σαν τον Μαμάϊ έβαλε το πισινό – Στρατιωτικός αρχηγός της Χρυσής Ορδής των Ταταρο-Μογγόλων, που έκαναν καταστρεπτικές επιδρομές στη Ρωσία. Στην πραγματικότητα, κάθοντας στα σανίδια τοποθετημένα πάνω στα σόματα των νικημένων γλεντούσαν όχι ο Μαμάϊ, αλλά οι στρατηλάτες του Τσενγκίς Χαν μετά από τη μάχη στην πόλη Κάλκα το 1223.
11.Άζεφ (1869-1918) – Προβοκάτορας από τους καθοδηγητές του κόμματος των Εσέρων (Σοσιαλεπαναστατών). Το 1908 ξεσκεπάστηκε το πραγματικό του πρόσωπο σαν μυστικός πράκτορας της Οχράνας (μυστική αστυνομία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας) και καταδικάστηκε σε θάνατο από την Κ.Ε του κόμματος αυτού, αλλά διέφυγε τότε το θάνατο. Πρόλαβε να παραδώσει στο θάνατο και στα κάτεργα εκατοντάδες αγωνιστές. Το όνομά του έγινε συνώνυμο της προδοσίας και του χαφιεδισμού.
12.Τιανή – γυναικείο όνομα από το ποίημα του Ίγκορ Σεβεριάνιν
[B][/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Μετάφραση: η αυτοπροσωπογραφία του μεταφραστή. | | | |
|
ΒΥΡΩΝ
09-09-2014 @ 10:43 | χαρά στο κουράγιο σου..
μπράβο !..........................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | pennastregata
09-09-2014 @ 11:27 | Αξιοθαύμαστο πόνημα!!!! | | Αγνή
09-09-2014 @ 12:08 | αλλά είσαι ένα ημιμαθή «αστέρι».
ημιμαθές
όμορφο αλλά με πολλά! λαθάκια....
θέλει άγριο χτένισμα
συντακτικό κυρίως | | GRHGORHS K
09-09-2014 @ 12:10 | ωραίος!!! | | kotsani
09-09-2014 @ 12:43 | Καλημέρα και ευχαριστώ καλέ μου Βύρων!
Θέλω να εξακριβώσω. Δεν χρειάστηκε και ήταν τόσο κουράγιο, αλλά εξαιρετικά ευχάριστο κυνήγι λέξεων και νοημάτων. Ακόμα και οι Ρώσοι λογοτέχνες αναγνωρίζουν την πρωτότυπη, ενώ και δυσνόητη γραφή του Μαγιακόφσκι. Κατανόησα πως η δύσκολη αναζήτηση φέρνει τελικά την μεγαλύτερη ικανοποίηση.
Καλημέρα και ευχαριστώ Αγάπη! Το μικρό σχόλιό σου μου δίνει μεγάλη χαρά.
Αγνή, ευχαριστώ για τη διόρθωση! Το ποίημα του Μαγιακόφσκι «έχει» και ένα άλλο μέρος που έχει την ονομασία «Κάτω τη γλώσσα σας!» και φαίνετε μόνο στο ρωσικό πρωτότυπο. Ο ποιητής παίρνει και νομίζω έχει το δικαίωμα να δημιουργήσει νέες λέξεις και έννοιες και είναι θέμα του αναγνώστη να τα δέχετε ή όχι. Πολύ λιγότερο το επέτρεψα και στον εαυτό μου κατά την μετάφραση. Αν πας στις «Υποσημειώσεις» και δεις την δεύτερη ίσως θα καταλάβεις την πληθώρα των λαθών μου.
| | Αγνή
09-09-2014 @ 13:17 | το συντακτικό μιάς γλώσσας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της
και ο ποιητής που δεν το σέβεται, δεν δικαιούται να δημιουργεί
νέες λέξεις
εάν η μητρική σου είναι η ρωσική σε συγχαίρω γιά την αξιολογώτατη προσπάθεια!!!!
εάν είναι η ελληνική, ξεκίνα διορθώσεις!!!! | | ΛΥΔΙΑ_Θ
09-09-2014 @ 15:36 | Καταπληκτική δουλειά !!!!!!!!!!!!!!!! ::hug.:: | | Αγνή
21-09-2014 @ 14:47 | Εγώ εσάς που αναδίδετε λιβάνι, θα σχίσω
απ’ εδώ μέχρι την Αλάσκα!
ή
Ενώ ο γαλαξίας κοιμάται,
θέτοντας πάνω στην παλάμη
το τεράστιο αφτί των αστερισμών
πχ προτάσεις που δεν βγάζουν νόημα αν δεν έχεις το πρωτότυπο... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
