| |
| | τα καβούκια |  | | |
Έσπρωξε με πολύ ζόρι τη βαριά σιδερένια πόρτα ,κάνοντας μου νεύμα να τον ακολουθήσω.
Ήτανε η ώρα θαρρώ, που ο ήλιος αχνόσβηνε μέσα σ ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και η σκοτεινιά αναδυόταν πιστή στο ραντεβού της με τη νύχτα.
Τα βήματα του αργά και ανάλαφρα στο κατεβασμα της στριφτής σκάλας, που αφηνε όμως απόκοσμους ήχους τριγμών στα δικά μου πατήματα.
Ελα φίλε φθάσαμε,εδώ τα έχω μαζέψει ολα, είπε γυρίζοντας προς το μέρος μου με ένα αινιγματικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χειλη.
Μια τεράστια αιθουσα απλωνότανε μπροστά μας,δίχως αρχή και τέλος.
Εκθέματα μεσα σε γυαλινες προθήκες η σε σωρούς με απολυτη τάξη βαλμένα.
Ολα τα καβούκια βρίσκονται στα πόδια σου φίλε,περιηγήσου με την ησυχία σου τον χώρο,..εγώ έχω μiά επείγουσα δουλειά και θα λείψω για λίγο.Αναψε τους δαυλούς αν θέλεις, γιατι πιο κάτω δεν έχει φως,..σ αφήνω τώρα..
Ακουσα τα βήματα του να αργοσβυνουνε στο ανέβασμα της σκάλας και μετά απόλυτη σιωπή.
Ας αρχίσουμε λοιπόν μονολόγησα..έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.
Καβούκια απο τριλοβίτες,καβούρια,χελώνες ,σαλιγκάρια..παντού χιλιάδες χιλιάδων..αμέτρητα.
Προχωρησα ξεπερνώντας τα αδιάφορα ,βαδίζωντας με βήμα ταχύ προς το βάθος .Το σκοτάδι πηχτό δε αφηνε τα μάτια να το διαπεράσουν.
Ειχα μεγάλη περιέργεια να αντικρύσω μεγαλυτερα καβουκια πιο εξελιγμένων μορφών ζωής.Αυτη την μοναδική ευκαιρία δεν έπρεπε να την χάσω με τίποτα..
Αναψα τον αραχνιασμένο δαυλό που έστεκε σβηστός ίσως αιώνες εκει και φώτισα τον περίγυρο μου.
Το απόλυτο τίποτα μπροστά στα μάτια μου.Μόνο υγροί τοίχοι με σταλαγματιές σαν δάκρυα που έσβηναν στο πάτωμα.Ενα μεγάλο κενό και απογοήτευση σύντροφος στην περιέργεια μου.
Άραγε περπατούσα προς το πουθενά ?Εδω τελειώνουν τα καβούκια?...ας επιστρέψουμε λοιπόν ανθρωπάκο..τζίφος !
Τότε άκουσα βαριά βήματα ξοπίσω μου ..και εκεινος φάντης μπαστούνι μπροστά μου,λες και βγήκε απο τα ασπρομαυρα πλακάκια του δαπέδου.
"Δεν αργησα φίλε" ψέλλισε χαμηλόφωνα, σουρνωντας με κόπο ενα μεγάλο σακί..
"ουφ πολλά μάζεψα και σημερα",μονολόγησε.
Κατόπιν στράφηκε προς το μέρος μου σχεδόν οργισμένα.
"Ε που πάς εσύ,δεν τέλειωσαν όλα εδώ βιαστικέ ..σβόλιασαν κιόλας οι ελπίδες σου?
Έχουμε και τούτα τα μεγάλα καβούκια να βάλουμε στη θέση τους,βάλε στα σβέλτα λοιπόν ένα χεράκι και σύ".
Κράτησα απ την μια άκρη το τσουβάλι και το σύραμε σχεδόν άκοπα προς το βάθος.
Και νά επι τελους..τα μεγάλα καβούκια πο εξελιγμενων μορφών..
Ας κανουμε μια σταση για λίγο να σε ξεναγησω,μουρμούρισε ανόρεχτα εκείνος,αφηνωντας με να θαυμάσω με την ησυχία μου τον μεγαλο θησαυρό που ξανοίγονταν μπροστά μου.
Δεινόσαυροι....ω Θεέ μου!!! Μα δεν ειναι καβούκια αυτά κύριε,..καύκαλα ειναι .
Το ίδιο κάνει κουτούτσικε απάντησε εκείνος βγάζοντας ενα απόκοσμο τσιριχτό ήχο ...βράσανε κάποτε στο ζουμί τους ,οταν επεσε το μεγάλο αστέρι στη Γή.Ελα τώρα βάλε ξανά ενα χεράκι και ας τ αφήσουμεστην ησυχία τους..
Περάσαμε μπροστά απο καυκαλα μαμούθ,ελεφάντων,τιγρεων,λύκων........
Ελα κοντευουμε,φθάσαμε σχεδόν στα μεγαλύτερα καβούκια..καυκαλα ήθελα να πώ χιχιχι..
Καποια στιγμή Εστρεψε τον δαυλό προς το βάθος..ανατρίχιασα με το θέαμα,αφηνωντας απ τη μεριά μου το τσουβάλι να σωριασθεί χάμω.
Χιλιαδες ανθρωπινα κρανια σε ατέλειωτους σωρούς μεχρι την οροφή...
Αυτός ειναι ο κόσμος σου μικρέ,ξεχωρίζεις άρχοντες απο πληβείους πες μου.,πες μου επανέλαβε επιτακτικά.
Με έπιασε ενα τρέμουλο καθώς μπροστά μου ξανοιγότανε ο κόσμος του χθές..καυκαλα άδεια απο ζωή να με περιεργάζονται ανέκφραστα..
Εδω βρίσκονται τα "εγώ " σας ανθρωπάκο,τα "θελω σας",τα 'διατάζω " σας,τα 'επιθυμώ" σας,ακούς περίεργε?
Εδω βρίσκονται βασιλιάδες,αφεντάδες,δούλοι .
Εδώ καταλήγουνε οι "σοφοί" με τις ουτοπικες θεωρίες τους,οι ποικιλόχρωμοι φασίστες,οι Δημοκράτες με τις υποκρισίες τους,οι υπάλληλοι,οι εργάτες,οι επιστήμονες,οι κληρικοί,οι ανενταχτοι,οι αναρχικοι,ο άθεοι,οι θρησκευομενοι...
Βασιλιάδες χωρίς κορώνες ,χωρις μάτια στις αδειες κογχες,χωρις μπιχλιμπίδια ,λιλιά και σκηπτρα...η απόλυτη ισότητα απλώνεται μπροστά σου,..
Η απόλυτη Δημοκρατια για όλους,χωρις ρατσισμούς,δοματισμούς,αφεντικά και δούλους.
Έλα τωρα να βάλουμε και τουτους που κουβαλήσαμε στη θέση τους,είναι φρέσκο πράγμα .
Tότε με μια απότομη κίνηση ανοιξε το τσουβάλι και άρχισε να αραδιάζει χνουδάτα κρανία στα πόδια μου μου,..φρίκη!!
Άντε κάνε και συ καμία δουλίτσα φτιάχνωντας ένα καινουργιο σωρό..και μη ξεχνάς ανθρωπάκο,αρχίζουμε απο κάτω προς τα πάνω,γιατι πάντα θα υπάρχει το απο κάτω ,για να του φορτώνεται το απο πάνω.
Μάριος Ζαμπίκος
(Μαράκος)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | η τέχνη δεν μπαίνει κάτω απο κομματικές παντιέρες ,συνθήματα και δογματισμούς.Ανηκει σε όλους ! | | | |
|
Μ.Ελμύρας
10-09-2014 @ 13:45 |
αρχίζουμε απο κάτω προς τα πάνω,γιατι πάντα θα υπάρχει το απο κάτω ,για να του φορτώνεται το απο πάνω.
Εξαιρετικό! | | riska
11-09-2014 @ 19:10 | π0λυ ομορφο και παλι | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
