|
| Νύχτα καλοκαιριού | | | Φωτεινά ουράνια μονοπάτια με τα μύρια ασημένια άστρα, ποτάμια ασημένιας ύλης στον μαύρο βελούδινο θόλο, πάνω από την αγέρωχη σκιά των λιόδεντρων, δίπλα στην ασταμάτητη ζωή του νερού. Ο Αρκτούρος, ο Βέγας, ο Αλτάιρ, ο Μιζάρ, ο Πολικός Αστέρας, ο Δίφρος...
Καλοκαιρινές φωνές διάσπαρτες μέσα στην εξαίσια νύχτα του δάσους, αγαλλίαση και αύρα ψυχής καταμεσής του απείρου, πέρα από τα θορυβώδη φώτα της πόλης και το άδειο και εφήμερο της συνήθειας και της ματαιοδοξίας των κούφιων.
Πηγή και έμπνευση ζωής, θεϊκές μουσικές συμφωνίες ορίζουν τη διάσταση της παράξενης αντίθεσης, του αιώνιου διλήμματος στο σταυροδρόμι της λήθης,
την αίσθηση του λάθους...
Διάδρομοι φωτεινοί και μυστικά περάσματα, αιώνιοι μάρτυρες της ζωής που χάθηκε στη σκοτεινή ζύμη των ονείρων...
Και ξάφνου, εκεί στα σύνορα της αστροφεγγιάς, οι εικόνες θολώνουν και αντιστρέφονται και τα είδωλα καταρρέουν εκκωφαντικά μέσα στα χρυσοστόλιστα κάτοπτρα.
Μια σπιθαμή χρόνου και τόπου, τόσο κοντά και τόσο μακριά συνάμα, ορίζει το άγνωστο στη θλιβερή εικονική πραγματικότητα της σιωπής των φώτων και της καταχνιάς των άδειων ήχων.
Ξημερώνει...
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | |
| | |
|
Μ.Ελμύρας 14-09-2014 @ 06:11 |
Εξαιρετική γραφή! Καλημέρα! | | πανσελινος 14-09-2014 @ 10:19 | ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ !
............
Μια σπιθαμή χρόνου και τόπου, τόσο κοντά και τόσο μακριά συνάμα, ορίζει το άγνωστο στη θλιβερή εικονική πραγματικότητα της σιωπής των φώτων και της καταχνιάς των άδειων ήχων.
Ξημερώνει... | | karabasgeorgos 14-09-2014 @ 12:53 | οραιότατο κείμενο συναίσθημα περιγραφή ::hug.:: ::hug.:: | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|