| |
Ώρα μηδέν.Βρίσκομαι στη μέση.Απο'κει το κενό και από την άλλη η φωτιά.
Τι είναι πιο επώδυνο? Να καίγεσαι ή να μην νιώθεις? Προς τα που να πάω?
Ίσως να μείνω εδώ,στη σίγουρη στεριά μου σκέφτομαι..
Κάποτε οι φλόγες θα κοπάσουν και το κενό θα γεμίσει με κάτι..
Τι κάτι όμως? Και μήπως μια μικρή φωτιά είναι αρκετή για να τα κάνει όλα στάχτη?
Όχι,όχι..λάθος σκέψη να παραμείνω στα σίγουρα,στα εύκολα.Κάπου πρέπει να πάω..
να βρω μια διέξοδο με λίγο φως..δεν μπορώ άλλο σκοτάδι. Σκοτάδι! Αυτό είναι!
Κλείνω τα μάτια και το ένστικτό μου που τώρα μοιάζει με άγριου πεινασμένου ζώου
που ψάχνει το θύμα του με πηγαίνει.
Σφίγγω με δύναμη όλους τους μύες του κορμιού μου το οποίο δεν αφήνω ούτε στιγμή ελεύθερο,
ευάλωτο στον καιρό. Σαν να προσπαθώ με λύσσα να κρατήσω κάτι νιώθω.
Μάλλον τον εαυτό μου που για πρώτη φορά τον εμπιστεύτηκα
και τον άφησα να με πάει με τα πόδια της καρδιάς.
Έφτασα! Να τη η Ιθάκη μου! Μα που ήταν τόση ώρα και δεν την έβλεπα?
Τα διλλήματα της λογικής με είχαν τυφλώσει μάλλον.
Τελικά με την καρδιά..βλέπεις καλύτερα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
