| |
Βλεπω τα ματια σου «στον κοσμο» να γυρναν
Βλεπω τα βλεφαρα να παιζουν τολμηρα
Και ομως τοσο τελεια σαν στοιβαρος φονιας
Τρυπαει την καρδια που σβηνει σιωπηλα
«Κανεις δεν ειναι κανενος» μου ειπες μια βραδια
και ρακος γινομαι για να σε δω ξανα
ισως να σ' αγαπησα να σου δωθηκα τρελα
μα δεν θα χρησω τη ζωη με αυτο το χιονια
χανομαι τα βραδια μεσα στο τελειωμενο ποτο μου
ζαλιζομαι πεφτω και το σπιτι ειναι κενο
χαριζω σε καθε γυναικα το θολωμενο μυαλο μου
για να κλεισω τα ματια και μεσα να σε βρω
και τις πληγες που ανοιξες εγω δεν θα τις κλεισω
και την ψυχη που σου εδωσα με τεχνη περνω πισω
γιατι φιλη μου δεν σκεφτηκες ουτε τον ανθρωπο σου
που τον γυριζεις τον πετας τον σκιζεις στο θυμο σου
τα τραγουδια που εχω γραψει για σενα
τωρα τα σχιζω στην υγεια σου ενα ενα
μονο αυτο κρατω εσενα να θυμιζει
οπως μου ειπες και εσυ ροδα ειναι και γυριζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
