| |
ΤΟ ΝΗΜΑ
Όταν κοιτάς στον ουρανό,
Τ’ αστέρια μην μετρήσεις,
Λένε πως είναι γρουσουζιά,
Και βάσανα θα ζήσεις,
Ψάξε και βρες το πιό λαμπρό,
Και ζήτα του για χάρη,
Κάθε φορά που το κοιτάς,
Να νοιώθεις το καμάρι,
Πως τόχεις τώρα φίλο σου,
Το φωτεινό το άστρο,
Και θα σε βάλει στα ψηλά,
Στο μαγεμένο κάστρο,
Γιατί εκεί θα τηνε βρεις,
Την πολυαγαπημένη,
Πούφυγε και σε άφησε,
Στο σώμα νικημένη,
Έφυγε έτσι ξαφνικά,
Κι’ άφησε το κορμί της,
Μα πήρε εκεί στον ουρανό,
Μαζί και την ψυχή της,
Γι’ αυτό κοιτάς πάντα ψηλά,
Μήπως σου κάνει σήμα,
Μήπως σου ρίξει από κει,
Την άκρη από το νήμα,
Κι’ εσύ πιαστείς και ανεβείς,
Για να την συναντήσεις,
Κι’ αν στο ζητήσει πάντα εκεί,
Μαζί της θες να ζήσεις.
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
