| |
Ο φόβος σκοτώνει τα όνειρα…
Ο φόβος σκοτώνει την ελπίδα….
Και όταν τα όνειρα μένουν πίσω,
Βολευόμαστε στο κάθε τι μέτριο
γινόμαστε μέτριοι
ζούμε και αναπνέουμε για την μετριότητα.
Και ο συμβιβασμός μας πνίγει
Η μάζα μας φωνάζει
το αστικό πλήθος μας επικροτεί
Και ο εαυτός μας κείτεται κάπου εκεί χαμένος
νεκρός σε ένα φθινοπωρινό δάσος, που καλοκαίρι δεν είδε
χωρίς πουλιά, χωρίς λουλούδια, χωρίς ζώα
Κρανίου τόπος, με πεταμένα σκουπίδια από τουρίστες με μαύρες κάλτσες και σανδάλια
θέαμα αστείο μα και τραγικό
Ο φόβος μας νίκησε πάλι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
