| |
Μοναξιά μου θλιβερή
εσύ που καταπατείς
την όμορφη ζωή
Εσύ που εμένα
βαθιά στα κελιά σου
με κρατάς!
Και με πόνο με κρατάς!
Ασε με να αναίβω
πάλι εκεί
που ήμουν εξαρχής
Ασε με να πάω εκει
με όλους όσους αγαπώ
και με χρειάζονται πολύ
Εγώ που στην αρχή
ήμουν όμορφα εκεί!
Μην με πονάς άλλο ποιά
δεν αντέχει άλλο η καρδιά
δεν αντέχει δε βαστά
να είναι στην ''απομονώση''
της δική σου
της σκληρής καρδιάς!
Ασε με λοιπόν να αναίβει
πάλι εκεί
να είμαι χαρούμενη
όπως και παλιά
Με πληγώνεις που με κρατάς
εδώ στα σκοτεινά
στα κρύα και στα βροχερά
σου μερή της δικής σου
μοναξιάς
Ξέρω πόσο πολύ πονάς
αφού σε πλήγωσε μια καρδιά
που στα μπουντρούμια σου
σε έριξε τα σκοτεινά....
Άσε με να φύγω...
'Σε παρακαλ.ω'
να είμαι πάλι εκεί
με τους ανθρώπους μου
να μην νιώθω 'ΜΟΝΑΞΙΑ'
γιατί η ζωήμου έτσι
δεν έχει νόημα πια!
Μακάρι να με καταλάβαινες λίγο ρε μοναξιά!
θέλω να ελευθερωθώ απ'τα δικά σου τα κελιά....
απο την δική σου μοναξιά!!!
Την δύναμη θα βρώ...
να προχωρήσω μπροστά...
να βρώ την έξοδο....να ελευθερωθώ....
που τόσο βαθιά με έριξες...
και στον πάτο με άφησες...
να κλαίω....να πονώ.....και να ρωτώ...
''Γιατί μου το έκανες αυτό:''
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
