| |
Μοιάζει
αδιάσπαστα ενιαίο το περιβάλλον
την ενότητα του οποίου,
εξασφαλίζουν άπειρες διακλαδώσεις, προς παντού,
αιωνόβιων κατασκευών,
που σκίζουν με τις μυτερές άκρες τους
τις θνητές σάρκες μας,
και φυσικά δεν αγνοώ
μια λαμπερή βραδιά
στο στάδιο Βελοντρόμ,
ούτε την μοίρα του Σώμερσετ Μωμ
κι ας λείπει η μαύρη κουκούλα,
κι είναι όλα στην άσπρη βούλα
κολλημένα,
ενώ από ψηλά ακούγεται μουσική
που κάπως περίεργα φτάνει στ' αυτιά μου,
είναι σκοτεινά και -φαντάσου-
προσπαθώ να θυμηθώ το όνομά σου,
ξέρω πως είμαι πολύ κοντά στο να το θυμηθώ,
το σώμα μου χαϊδεύει
το όνομά σου
ή μάλλον
τα εσωτερικά κενά των γραμμάτων που το σχηματίζουν,
γυαλίζω τις καμπύλες τους
και μια οξεία
μετακινείται διαρκώς στα χέρια μου
που κρατάνε τα χέρια σου,
και μετράω διαφορετικά το χρόνο
ξεκολλώντας τα δάχτυλα από την παλάμη
ένα-ένα,
μετράω
με τη γλώσσα
τις γραμμές που σχηματίζουν το πρόσωπό σου
να απαλύνονται,
στη διάρκεια
της διαδρομής στους δρόμους,
που οι αγκώνες ακουμπάνε στους καθρέφτες των παρκαρισμένων αυτοκινήτων,
πότε ο δεξιός,
πότε ο αριστερός,
ανάλογα τη μεριά του δρόμου που βρισκόμαστε,
και ανάλογα τη θέση των καρδιών μας,
και πάνω μας στο μπαλκόνι,
τα φώτα μιας γιορτής μοιάζουν,
μοιάζουν με το νεράκι
αυτό που ΄θελε να τρέξει στο ρυάκι
αυτά που ΄θελα να σου πω
ακινητοποιημένα από τον πάγο
προσωρινά αποδελτιωμένα
μια οποιαδήποτε αποτύπωση
ενός οποιουδήποτε εντύπωση
πλήγωσέ με
δεν πονώ
δες με
σ' αγαπώ
φύλαξε καλά
αυτά που ΄θελα να σου πω
αυτό που ΄θελε να τρέξει στο ρυάκι
μοιάζει με το νεράκι
μοιάζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
