| |
Σαν μια γοργόνα με τα μάτια κλειστά
που ξέβρασε το κύμα στα σεντόνια μου
Μια κούφια μούσα με τα κάλλη μεστά
μορφές αλλάζει και θερίζει τα χρόνια μου
Σαν σκύλα μάνα με ανάσα καυτή
στο χρόνο δίνει το ρυθμό της και χάνεται
Μα της ψυχής μου η ανάγκη η κρυφή
Λίγη στοργή ζητά, στο στήθος της πιάνεται
Πριν λίγο τέλειωσε το τεστ αντοχής
Μοιάζουν τα μάτια της κλειστά, δυο χαμόγελα
Υγρά τα άρρηκτα στοιχεία ενοχής
που έκριναν τα πάθη μου ετοιμόγεννα
Θα ξημερώσει και θα φύγει κι αυτή
Μόλις χαράξει η αγάπη ολοκληρώνεται
Θα ξεκρεμάσει το παλτό της σιωπής
και η ανάγκη μου πάλι ανακυκλώνεται
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
