| |
Ένα τραγούδι απαλό
μεταφέρεται
από τον άνεμο
των λαβωμένων από
τα βέλη του ανελέητου
θεού ψυχών
και κεντάται πάνω
στα πέπλα της νύχτας
με χρυσή κλώστη.
Είναι το φεγγάρι που
τραγουδά γλυκά
στη σιωπή του ουρανού
μέσα στις πηγές του
γεννήθηκε ένα πλάσμα
που χει ανθρώπου σάρκα
κι όμως το πρόσωπό του
είναι πλασμένο
από τα δάκρυα των αστεριών
και αυτά τα χέρια
από τη βροχή της νύχτας
γι αυτό το άγγιγμά τους
είναι απαλό σαν το χάδι
του κύματος
μα συνάμα κοφτερό
σαν δίκοπο μαχαίρι.
Τα μάτια του αυτά
τα ζωγράφισε
μια νεράιδα
γι' αυτό και κρύβουν
μέσα τους τόση μαγεία
κι αυτό το σώμα
ο πιο επιδέξιος γλύπτης
το σμίλευε
με τόση μαεστρία
γι' αυτό το κοιτούν με δέος
τα αγάλματα.
Ναι είναι αυτός , ο γιος του φεγγαριού.
Είσαι εσύ γιε του φεγγαριού
που μια νύχτα με άγγιξες
στα μάγουλα με τα χείλη σου
και γύρω από το κορμί μου
τύλιξες
τα χέρια σου
και από τότε μου είναι αδύνατον
να σε βγάλω από το μυαλό
και την καρδιά μου
με μάγεψαν οι αιθέρες
των ματιών σου
τόσο που θα σε θυμάμαι
όσο θα ζω.
Κράτα με σφιχτά στην αγκαλιά σου
άσε με να χαθώ στα κύματα
της φωνής σου μέσα
να μη με φτάνει η επίγεια κακία
για να μπορώ να πω
στη σιωπή
πως έχω κάτι
πως κάποιος με ψάχνει στα σοκάκια
του μυαλού μου
και μόνο αυτός μπορεί να με βρει.
Κι αυτός είσαι εσύ
γιε του φεγγαριού.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
