| |
Θολή η ματιά σου...
πλανιέται στον υγρό ορίζοντα που απλώνεται μπροστά της
και χάνεται
Βυθίζεσαι μες στην σιωπή
Δε θέλεις να μιλήσεις
Τι να πεις;
Δεν μπόρεσες...
Όχι!
Δεν άντεξες...
Τις αναμνήσεις φίλες σου να κάνεις
Ένα μονάχα θέλεις
Να σιωπάσουν...
Να χαθούν...
στης λήθης τα απύθμενα τα βάθη
Βαραίνει ο νους
κι η ομίχλη μέσα σου πυκνώνει
Κουράστηκες...
να παίζεις με τον πόνο σου κρυφτό
Πάντα στ΄ανύποπτα πετάγεται
... και χάνεις
Δε θέλεις να μιλήσεις
Τι να πεις;
Απόκαμες...
μια της καρδιάς
και μια του νου
να κάνεις το μπαλάντζο
Στην ερημιά λοιπόν αυτού του απομεσήμερου κρυμμένη
Δίχως φορτίο...
Έτσι άδεια μέσα σου...
Κενή...
Για μια φορά
με μπαμπεσιά τον πόνο θα νικήσεις!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
