| |
Στη σιωπή της νύχτας
δυο άγγελοι
μ' ολόχρυσα φτερά
χορεύουν γύρω απ' το
φεγγάρι
στη λίμνη καθρεπτίζονται
τα πρόσωπά τους
μα τι μαγεία
προσφέρει το φως
στο διάβα του
και πόσο λαχταρώ
να πέσω στα νερά
να βυθίσω το σώμα μου
μέσα τους
και να σε ψάξω
μέσα στα σκοτάδια
της ψυχής μου.
Τι κι αν η μοίρα
μας χωρίζει επίμονα
με μια επίγεια
απόσταση τόσο κοφτερή
τα σημάδια των ματιών σου
ακόμα υπάρχουν πάνω μου
και η δική σου η πληγή
δε σβήνει
όσο νερό κι αν πέσει επάνω.
Άσε με να να θυμάμαι ακόμα
τη μυρωδιά αυτή απ' τα μαλλιά σου
και να νιώθω το δικό σου άγγιγμα
πάνω στο χέρι μου
γιατί έτσι σ' αγαπώ
δυνατά κι αληθινά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
