Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Με προσπερνάς (new)
 Καλό Σ/Κ. Με δημιουργίες!
 
Στου μυαλού μου τα δρώμενα σε βλέπω, έρχεσαι κατά πάνω μου, μα ξαφνικά με προσπερνάς,
σαν να 'μαι μία ξένη με προσπερνάς, σαν να 'μουν κάποιο εμπόδιο στην ζωή σου.
Φεύγεις και εγώ έχω την απορία και την λύπη ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου.
Ένας κρύος ιδρώτας έλουσε το μέτωπό μου! Ξαφνικά παγώνω, μένω ακίνητη στην μέση
του δρόμου, όσο εσύ απομακρύνεσαι, πηγαίνεις, για που?! Δεν ξέρω!
Έφευγες μακριά μου, εσύ προχωρούσες και 'γω να στέκομαι εκεί! Μόνη, παγωμένη, ασάλευτη!
Ο χρόνος περνούσε από πάνω μου, χωρίς τύψεις! Το μόνο που προχωρούσε, ο καιρός!
Καθώς δεν είχα καταλάβει, πόσο γρήγορα με προσπέρασες και χάθηκες!
Χίλια γιατί βγήκαν άξαφνα από το στόμα μου! Το σκοτάδι έπνιξε το φως μου! Όλα σκοτείνιασαν!
Δεν είχα που να στραφώ, εσύ πουθενά και εγώ εκεί! Να θυμάμαι πως έφυγες χωρίς να το πάρω είδηση!
Τόσο γρήγορα, σε κλάσματα δευτερολέπτου έγιναν όλα! Αναρωτιέμαι για που έφυγες, για που βιαζόσουν τόσο?!
Πέρασε καιρός, πολύς καιρός! Εγώ έμεινα στο ίδιο σημείο, σ' εκείνο το σημείο που με προσπέρασες κάποτε τόσο βιαστικά!
Ξαφνικά γυρνάω το βλέμμα, βλέπω κάτι στα θολά! Μία μορφή γνώριμη στα μάτια μου! Κοίταξα καλύτερα και σε είδα, ξανά!
Ολοζώντανο! Εμφανίστηκες επιτέλους! Σου μιλάω! Πάλι με κοιτάς σαν ξένη. Και πας να φύγεις!
Σκέφτομαι δεν θα σε αφήσω να φύγεις αυτή τη φορά! Σου πιάνω το χέρι! Και οι ματιές μας συναντιούνται!
Δακρύζω! Τα δάκρυα ποτάμι και εσύ ακίνητος, μ' ένα παγερό και αδιάφορο ύφος!
Σου ακουμπάω το στήθος, μέσα απ' τα ρούχα! Σου πιάνω το στέρνο, αυτή τη φορά πιο έντονα! Βάζω και το χέρι σου
στο δικό μου στέρνο! Ακούμε ο ένας, την καρδιά του άλλου! Ξαφνικά το βλέμμα σου αλλάζει, παύει να 'ναι βλέμμα άγνωστο
και γίνεται γνώριμο! Σε φιλάω! Τα πάντα γύρω μας παίρνουν ζωή, παίρνουν φως και το σκοτάδι υποχωρεί!
Σε αγκαλιάζω σφιχτά! Μου λες ψιθυριστά στο αυτί :
" Συγνώμη, δεν σε γνώρισα τότε, είχες αλλάξει πολύ. Εσένα έτρεχα να βρω και τώρα σε βρήκα. "
" Η συγνώμη στην αγάπη δεν χωράει. Σε περίμενα, το 'ξερα πως θα γύρναγες, έστω και αργά το 'ξερα πως θα γύρναγες,
να δώσεις φως στο σκοτάδι, που δημιούργησα άθελά μου! Σ' αγαπώ! "


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 1
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
καταΚΟΚΚΙΝΗ
04-10-2014 @ 17:08
ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ;;;;;;;;;;;;;;;;;;
ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΣΤ'ΑΛΗΘΕΙΑ;;;;;;;;;;;;;;;;


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο