| |
[align=left][B][I]
*~* Αυτογνωσίας Ελπίδα *~*
Παράπονα έχεις και συ φεγγάρι μου
που σύννεφα πολλά σ' επισκιάζουν
μην σε πληγώνει που είσαι μοναχό
την λάμψη σου βλέπουν και τρομάζουν.
Ανοίγει όμως τις στιγμές μας ο ουρανός
η ζωή αρχίζει εκεί, που δεν υπάρχει φόβος
κι' εγώ σε κοιτάζω μοναχός
Αγάπη έχω στη Καρδιά που λιώνει ο πόνος.
Παράπονα έχω κι' εγώ πολλά
μα οι κριτές σαν λάθη τα δικάζουν
ίσος κρυφές να έχουν συνταγές
ίσος αλάθητοι αυτοί να εξουσιάζουν.
Σε απομόνωση τις γνώμες μου τάζουν
τα παράπονα να μην τα εκφράζουν
πως κρίνουν δεν έχω νοήσει
γιατί ποτέ μου δεν έχω θελήσει !
Φεγγάρι μου φωτίζεις ουρανό
σε βλέπω όπως κι' εσύ με βλέπεις
μα κατεβαίνεις στης λίμνης το νερό
και με τον φλοίσβο, μαζί της να παίζεις.
Λιθοβολούν τη λίμνη και τη λάμψη
με πέτρες αιχμηρές που μόνο πονούν
χάνεται η αίγλη απ' το περβάζι
και τα γαρύφαλλα που πάντα γελούν !
Τι κι' αν χαθούμε φεγγάρι μου απόψε
μέσα στης θάλασσας την ερημιά...
Αύριο μέρα πάλι θα ξημερώσει
με αυτογνωσίας ελπίδα γλυκιά !
* * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
