Συμπαρασταση σε αυτη τη παλιοκατασταση
Απο κανεναν δεν εχω και δεν σκεφτηκε κανεις πως περναω εγω
Μα οταν ετρεχα παλια για ολους δεν σκεφτηκα
Πως θα βγει εναντιον μου και τωρα απογητευτηκα
Αχ και να χα τοτε το ιδιο μυαλο
Να μην κλαιω να μην πονω
Αχ και να γυριζα στο χθες
Μα τι τα θες
Συμπαρασταση σε αυτη τη παλιοκατασταση
Απο πουθενα δεν εχω απο καπου να κρατηθω
Μα οταν βοηθουσα δεξια κι αριστερα
Δεν περιμενα πως κι ο αδερφος μου να με ξεχνα
Άσχημη διαπίστωση...Πονάει.
Η γνώση, το μυαλό, ωριμάζουν σύμφωνα με ο,τι και όσα περνάμε
η ωριμότητα έρχεται αργότερα...οταν εχουμε πάθει, και οχι όταν έχουμε ανάγκη να σκεφτούμε, να κρίνουμε για να δράσουμε.
ΝεφΕλλη
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
