Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Σπονδή στο ατλάζι.-
 
Σπονδή στο ατλάζι.

Στης θεριεμένης αγωνίας μου το μένος
παρατημένος, /
δίχως κάποιες αντιστάσεις
μέσα στις χέρσες της ψυχής μου τις εκτάσεις
νοιώθω σαν είλωτας της σκέψης μου, θλιμμένος,
και σαν Πολίτικος τσεβρές μισοκαμένος…

Μα όμως μόνος, πια, δεν είμαι να λυπάμαι
και δε φοβάμαι, /
γιατί έχω πια ξωμάχους
της ίδιας μοίρας λίγους πρόμαχους μονάχους,
του τελειωμού μου τα μαντάτα να προκάνουν
και της ψυχής μου τα ρετάλια να υφάνουν…

Και έτσι_η καρδιά μου με σπασμό αναταράζει,
και το μαράζι /
πιάνει τόπο στη γωνία,
γίνεται πάθος και γιορτή η αγωνία,
σαν μια αυγή που απαλά γλυκοχαράζει...
και σαν σπονδή σε χρυσοκέντητο ατλάζι…
-.-


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν !
 
CHЯISTOS P
07-10-2014 @ 00:24
ατλάζι : γυαλιστερό και λείο ύφασμα από μετάξι (και βαμβάκι, λινό ή μαλλί) (Βικιλεξικό)
τσεβρές : χρυσοκέντητο και μεταξοκέντητο υφασμάτινο εργόχειρο (Βικιλεξικό)
πρόμαχος : ο μαχόμενος στην πρώτη γραμμή (ομηρική λέξη) (Βικιλεξικό)
ξωμάχος : αυτός που ασχολείται κατ' επάγγελμα με την καλλιέργεια της γης και γενικά αυτός που ασχολείται με την πρωτογενή παραγωγή (Lexigram)
ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
07-10-2014 @ 00:22
Και έτσι_η καρδιά μου με σπασμό αναταράζει,
και το μαράζι /
πιάνει τόπο στη γωνία,
γίνεται πάθος και γιορτή η αγωνία,
σαν μια αυγή που απαλά γλυκοχαράζει...
και σαν σπονδή σε χρυσοκέντητο ατλάζι…

Υπέροχο !!! Λεπταίσθητη γραφή σαν ατλάζι ... ::1255.:: ... ::theos.::

Καλημέρα !!! ... ::382.:: ...
oneiropola
07-10-2014 @ 00:23
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
kapsoura
07-10-2014 @ 05:44
Εγω γραψει και εγω το 2006
Κεντησα σμαραγδια στο ατλαζι
Με γαϊτανακι τελειωσα χρυσο κ.τ.λ.

Καποια στιγμη θα το αναιβασω!
**Ηώς**
07-10-2014 @ 10:21

Μα όμως μόνος, πια, δεν είμαι να λυπάμαι
και δε φοβάμαι, /
γιατί έχω πια ξωμάχους
της ίδιας μοίρας λίγους πρόμαχους μονάχους,
του τελειωμού μου τα μαντάτα να προκάνουν
και της ψυχής μου τα ρετάλια να υφάνουν…οι άνθρωποι που Νοιάζονται Αληθινά είναι συνήθως κοντά μας!
καλημέρα στην πατρίδα!
pennastregata
07-10-2014 @ 10:29
Όμορφο ριμοδέσιμο σε μια καλαίσθητη γραφή!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
07-10-2014 @ 14:06
::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
Μ.Ελμύρας
07-10-2014 @ 18:03

Εξαιρετική γραφή!
margatsif
11-05-2024 @ 11:40
Καλημέρα Χρήστο , με την όμορφη γραφή σου !!
ΚατεριναΘεωνα
11-05-2024 @ 19:49
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο