| |
Θυμάμαι μια λέξη από την αρχή ως το φινάλε
Θυμάμαι τις παλιές στιγμές οι οποίες πονάνε
Το θέμα δεν είναι το που είμαστε αλλά το που πάμε
Ξέχασες μικρή μου το πως είναι να αγαπάνε
Αλλάζω μελάνι μην φοβάσαι εγώ καλά θα 'μαι
Με την διαφορά εγώ ξέρω το πως είναι να πονάνε
Και δεν σβήνω πράγματα από το μυαλό μου για να μην θυμάμαι
Τα κρατάω μέσα μου και ας με πονάνε
Ουθελές αλήθεια μονάχα ψέμα
Πες τι έκανα και φέρθηκες έτσι σε μένα
Από όλους το περίμενα όμως όχι από σένα
Θα μπορούσες να μου το πεις πως δεν είσαι πια για μένα
Και όχι να με έχεις για να βγάλεις το πρωί σου τα αποθημένα
Θα μπορούσα να σε ξεφτυλίσω όμως σέβομαι που είσαι γυναίκα
Γυναίκα ναι όμως γυναίκα αράχνη
Που στα θύματα της μεταμφιέζεται σε χιονάτη
Ξέρει να παίζεις καλά το παιχνίδι
Δίχως φίλε μου να κάνεις λάθη
Το θέμα είναι να αποφύγεις
Πρωτού σε ρίξει στο κρεβάτι
Και άμα τα καταφέρει
Τότες βγάζει την μάσκα της χιονάτης
Ύστερα θα καταλάβεις πως ήτανε οφθαλμαπάτη
Θα βιώσεις τον πόνο σε κάθε της χάδι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
