| |
Μα πως μ'αρεσει να μιλάω με τους ανέμους
πώς ζωγραφίζουνε στον ουρανό του γένους
τις μέρες που ρχονται ελευθερες και φωτεινές
αφού υπάρχουμε μες την ουσια μας ψυχες
τι χρόνια πέρασαν γονατισμένοι μες τις μαχες
αλλού τα χαρακωματα κι αλλου οι σφαιρες
όσοι δεν αντεξαν και μας χαιρετισαν οι βακχες
θεσπίσανε τους νόμους μας αφοβες μέρες
και τι ;και πώς;και τι θα γινει ;κι υστερα ;περίληψη
χωρις το φοβο του θανάτου χρέος ειναι η στιγμή
θα ρθεί ο ηρωισμός σου απ'τη γωνία η επίρριψη
όμως αρχεγονα θαυμάσια ανελέητα δε θα σαι εκεί
Μου πε θα βγεί πανω στις ραχες έμαθε τον τρόπο
θα κυνηγάει άγρια και θα μαζευει τα ξινοχορτα τη μπεσα μας
του είπα εύχομαι να μη συμβεί ποτε σ'αυτο τον τοπο
μα αλήθεια λες πίσω θα παρουμε τη χωρα από μεσα μας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
