| |
Αθώα μάτια γαλανά,
και δέρμα απο λευκό μετάξι,
τα υγρά σου χείλη πίνουν κολασμένοι,
μέχρι η δίψα, ως το τέλος να τους κάψει.
Αγκαλιά του Ποσειδώνα το κορμί σου,
δε θα τελειώσει ούτε θα χορτάσεις,
μέχρι ο βυθός να αγγίξει τη καρδιά τους,
θα χουν πνιγεί στο ίδιο τους το δάκρυ.
Ήρθε η σειρά μου δίχως να το ξέρω,
μα έχω πάντα στη τσέπη μου ένα ζάρι,
σου αξίζει να το ρίχνω άμα πονάω,
και να σου λέει αν θα με δεις ή θα με χάσεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
