| |
Αναστολή
Όπως ξυπνάει ένα πρωί μέσα στα μάτια
Τρεμάμενο, δειλό σαν κάθε πρώτο
Ρούσσα ανάσα, διάπυρη σαρώνει όλα τα αυταπόδεικτα
Και μένει πίσω μονάχα ένας ήλιος
Ό,τι δε χωράει στη γύμνια κρύβεται κάτω απ’ το χώμα
Μένει εκεί κι αφουγκράζεται τα βήματα
Ο δρόμος δεν τελειώνει ποτέ
Οι γκρεμοί σιγά – σιγά συνθηκολογούν και ταπεινώνονται
Τα νερά που μας γέννησαν, αυτά θα μας αφανίσουν
Γαλάζια μετάνοια θα μας καταπιεί
Αλλά όχι ακόμα
Ωραίο πρωί
Καθώς αναρριχάται στα πόδια των αμαρτωλών
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
