Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 εξαγνιστικο ονειρο
 




ποιος θα το πιστευε , ποιος κ αν το πω ,ειναι βαρυ το θεμα αυτο ,
οι λεξεις θα μιλησουν , με την κρυφη φωνη της αληθειας που μας διαπερνα ,
σαν καθαρο νερο , τρεχει , λαμπει κ κυλα ... μεσα μας , παντου κ ορατα



Δειξε μου το δρομο , ω αδερφη ,
να σβησω απο πανω σου τη σκια αυτη ,
να εξαγνισω τη φουρτουνα που ποτισα ,
με τα βρωμικα λασπονερα ,αποτυπωματων που κουβαλησα θελοντας κ μη ,
των χεριων μου εγγεγραμμενες μνημες .

Σκληρα , αγονα χερια,
επλεξαν μια τραχια κουβερτα , βαρια ,
εσυ να κοιμηθεις , πονεμενη μου ψυχη ,μικρη μου αδερφη ...

Δεν ξερω αν λεω τα λογια τα ορθα ,
εχω αναφιλητα ,

μονες ομως θα σου πω δεν ειμαστε ,

η μελαγχολια , που χρονια ζωγραφισμενη ειναι στο βλεμμα μου ,
τωρα την κατανοω
καρδια μου , εσενα αφορα ,
την παιδικη φωνη σου κ την λαμπερη χαρα ,
στην εσβησα καποτε κ στην πηρα μακρια ...
πως το κανα
σε πηγα εκει που οι θαλασσες δεν εχουν κυματα πια ...
αντι να σε παρω αγκαλια ,
αντι , αντι ...

αντι να σου πω ποιηματα κ νανουρισματα ...

βοηθησε με να μαθω , κανε με να δω ,
αληθινα ,

μεσα απο τα δικα σου ματια , ματια μου ,
μελαγχολια της καρδιας μου ,
λυχνια της συνειδησης μου ,
τα ματια σου να γινουν οι λυχνιες που θα γινει ο λογος μου ,
ο λογος της ψυχης μου , αν λεγεται ετσι η τιμη ,

μια συγχωρεση εξαγνιστικη , μια καθαρση αναζητω ,
να ξεπλυνω της αγνοιας το κουβαρι που κουβαλα μια αδαης ψυχη ,
στο συμπαν κ αν πορευεται , μονη κ αυτη
στην περιπλανηση μην χαθει ,

να σε βρει αληθεια ,ω αδερφη ,
το κριμα μου εξαγνισε , μπας κ σωθει ...
αυτη η στιγμη που καηκε ,
τοτε που με βρηκε ,

ηταν μια ατυχη εποχη ...

(ποσες συγνωμες κ αν θα πω...)









 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

η αεναη συνεση ειναι τεχνη
 
adespotoi
21-10-2014 @ 12:28
να μιλάμε και να μην ντρεπόμαστε στα αγαπημένα πρόσωπα. ::smile.::
love2dance
21-10-2014 @ 12:38
σε ευχαριστω ,μιλαω μεσα απο τα φιλικα λογια που μας δανειζει η ποιηση,ισως ετσι με ακουσει πιο καθαρα ...
adespotoi
21-10-2014 @ 13:41
οι αγαπημένοι μας άνθρωποι δεν μας θέλουνε πικραμένους, ότι κι αν
κάναμε, μόνο να πάρουνε τα πράματα καλό δρόμο, χωρίς να βιαστούν.
love2dance
21-10-2014 @ 13:48
εχεις πολυ δικιο!!!
ακομα ειμαι ζαλισμενη,σωστη η σκεψη σου...
Μ.Ελμύρας
21-10-2014 @ 15:10
ηταν μια ατυχη εποχη ..

Σπαραχτική ομορφιά!
Καλημέρα.
Μαυρομαντηλού
21-10-2014 @ 17:10
ΣΤΗΝ "ΑΔΕΡΦΗ ΨΥΧΗ" ΤΑ ΛΕΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΟΛΟ ΤΟΥΤΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΨΥΧΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΠΙΟ ΚΑΛΑ ΜΟΥ ΚΑΘΕΤΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΨΥΧΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


::up.:: ::up.:: ::up.::
ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΜΙΑ ΑΠΟΛΟΓΙΑ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
να σε βρει αληθεια ,ω αδερφη ,
το κριμα μου εξαγνισε , μπας κ σωθει ...
αυτη η στιγμη που καηκε ,
τοτε που με βρηκε ,

ηταν μια ατυχη εποχη ...

(ποσες συγνωμες κ αν θα πω...)
ΑΝΤΕ ΝΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΙΜΑ, ΕΜΕΙΣ ΟΙ...ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΟΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Παπαθεοφάνου Αθηνά
24-10-2014 @ 09:55
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο