Εν αναμονή,
λοιπόν...
Για το πότε ο ειλικρινής θρήνος
θα αποκτήσει έναν λυγμό
χωρίς διακρίσεις.
Για το αν η βροχή
θα φτάσει
και στο πεζοδρόμιο.
Βλέπεις,
έξω από τα δωμάτια,
οι δρόμοι είναι γεμάτοι
με στεγνά βλέμματα.
Όταν σηκώνεται κάποια καταιγίδα,
τα σκορπά
και ζωγραφίζει στην ατμόσφαιρα
το χρώμα που έχουν τα μάτια της Απουσίας.
