| |
Βρέχει πάλι απόψε
και πάνω στο σατέν
σεντόνι
κεντάται η μοναξιά
διότι η αλήθεια
είναι πιο φριχτή από
έναν εφιάλτη
αυτοί που αγαπώ είναι μακριά
κι εγώ μονάχη βαδίζω στο κενό
κι όμως όταν ανοίγω τα μάτια
σε μια κρυφή γωνιά
σε βλέπω
να μου χαμογελάς
μα όταν σε πλησιάζω
σαν τη σκιά
στον πυρετό του ήλιου
χάνεσαι.
Σ' αγαπώ πολύ
ναι , το ξέρεις ότι σ' αγαπώ
μόνο που δεν φαντάζεσαι
πόσο σ' αγαπώ.
Μακάρι να μπορούσα να σε δω
τις ώρες εκείνες
που λυγίζω
το ξέρω , εσύ μπορείς να με κάνεις
να δω φως
μέσα στο σκοτάδι.
Δεν ξέρεις τι σημαίνεις για μένα
όχι, ποτέ δεν θα καταλάβεις
γιατί στο λευκό σατέν σεντόνι
κάρφωσα τη στερνή εκείνη
σου ματιά
για να με προστατεύει
από τα τέρατα του μυαλού
που με στοιχειώνουν τα βράδια
κι έτσι δεν πνίγομαι μέσα
στην μοναξιά μου
όχι δεν μπορείς να καταλάβεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
