| |
Αγναντεύω τον κόσμο
από μια βουνοπλαγιά,
βλέπω κάποιες πόλεις,
καράβια και χωριά.
Βλέπω τον ορίζοντα,
πουλιά που ταξιδεύουν
κι όλα αυτά που βλέπω,
ώρες με μαγεύουν.
Και με παίρνουν όνειρα
και με πάνε μακρυά,
με παίρνει άλλος κόσμος,
που αλήθεια δεν πατά.
Και είμαι σ’ ένα πλοίο,
που παίρνει να σαλπάρει,
όταν νύχτα θα φανεί
και κείθε το φεγγάρι.
Βλέπω φεγγαρόφωτο
και σιγοτραγουδάω
κι όσο το κοιτάζω,
τόσο αγαπάω.
Ύπνος εμφανίζεται,
όνειρα κάνουν αρχή.
Έλα που ξημερώνει
και καπνός έχουν γενεί.
Τον ορίζοντα κοιτάω
πάλι ονειρεύομαι.
Πέλαγος χαζεύω,
ξαναμαγεύομαι.
Τον ουρανό κοιτάζω
και άπειρα τα άστρα
και νιώθω σαν κόκκος
χώματος σε γλάστρα.
Τον κόσμο αγναντεύω
από μια βουνοπλγιά,
πόλεις και θάλασσες
κι απέναντι στεριά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
