| |
| | Στης στοργής τα στοιχειωμένα |  | | | http://youtu.be/RGkPw6lYYmI | | |
Ποτέ δεν άφησες να μπει
στα έγκατά σου λίγο φως
και αυτή η μήτρα η σκοτεινή
γέννησε εμένα...
Κι έτσι απόμεινα παιδί
που κυνηγά το "τι και πώς",
λουροδεμένο στης στοργής
τα στοιχειωμένα.
Μέγγενη, αγάπη και αγκαλιά,
πελώρια αγάπη, δυνατή,
και σκοτεινή όπως τα σκούρα σου
τα μάτια...
Τι κι αν με αγάπησες πολύ,
πίκρα η μιλιά σου και χολή,
για όσα δεν τόλμησες να πάρεις
μονοπάτια...
Λες και όλοι γύρω σου είναι εχθροί,
δόλιοι, κακοί και μοχθηροί,
κι εσύ μονάχα είσαι άξια
να τους κρίνεις...
Από παιδάκι σου μιλώ
μα είναι το βλέμμα σου θολό,
κι ό,τι δεν νιώθεις σαν θεριό το καταπίνεις...
Κι εγώ που πάλεψα πολύ
να σε γνωρίσω μια σταλιά,
νιώθω σαν κούκλα στα γυμνά σου
σκαλοπάτια...
Μια μάνα, κόρη κι αδερφή,
μια το σφυρί, μια το καρφί
είμαι κι εγώ,
βρες με... στα χίλια σου κομμάτια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 15
Στα αγαπημένα: 4
| | | | | | | |
| | Το χέρι μου άπλωσα, ψυχή μου, και σε βρήκα, τσιγγάνα μες στην αυτοκρατορία των συμπτώσεων. | | | |
|
ταπεινος ναρκισσος
29-10-2014 @ 13:52 | Συνεσταλμένα περήφανο το έργο σου.Με βάση την ευγενικότητα
της δημιουργίας σου.Καλό μεσημέρι σου Αγάπη. | | Γιάννης Ποταμιάνος
29-10-2014 @ 14:14 | Εξαιρετικό ποίημα, μπράβο Αγάπη!
::yes.:: ::yes.:: | | ΒΥΡΩΝ
29-10-2014 @ 14:29 | Ωραιότατο !.....
.........................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | smaragdenia
29-10-2014 @ 14:48 | Μέγγενη, αγάπη και αγκαλιά,
πελώρια αγάπη, δυνατή,
και σκοτεινή όπως τα σκούρα σου
τα μάτια...
Τι κι αν με αγάπησες πολύ,
πίκρα η μιλιά σου και χολή,
για όσα δεν τόλμησες να πάρεις
μονοπάτια...
ΑΓΑΠΟΥΛΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΙΑ
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑ................... ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | heardline
29-10-2014 @ 14:52 | Όμορφο ποίημα!!!!!!!!! | | ΑΝΤΗΣ
29-10-2014 @ 16:37 | υπεροχο | | ivikos
29-10-2014 @ 17:43 | ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | ΛΥΔΙΑ_Θ
29-10-2014 @ 18:53 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | πανσελινος
29-10-2014 @ 19:00 | Κι εγώ που πάλεψα πολύ
να σε γνωρίσω μια σταλιά,
νιώθω σαν κούκλα στα γυμνά σου
σκαλοπάτια...
Μια μάνα, κόρη κι αδερφή,
μια το σφυρί, μια το καρφί
είμαι κι εγώ,
βρες με... στα χίλια σου κομμάτια. ::theos.::
Ο θυμός και η πικρία δεν αφήνουν την ψυχή να καταλαγιάσει... Πολύ έντονα αποτυπώνεις αυτά τα συναισθήματα Αγάπη. Εξαιρετικό ποίημα ! | | αντιφατική...
29-10-2014 @ 23:29 | Υπέροχο! Εξαιρετικό! ::theos.:: | | mari-go
30-10-2014 @ 18:48 |
Μοναδική αποτύπωση άδολης αγάπης ....
::smile.:: | | Jorlin
02-11-2014 @ 00:06 | Τρυφερό και πονεμένο... Εξαιρετική σκιαγράφηση του οδυνηρού αντίκτυπου μιας έντονης πίκρας, που δυστυχώς διαιωνίζεται αλώβητη... | | **Ηώς**
02-11-2014 @ 00:08 | λουροδεμένο στης στοργής
τα στοιχειωμένα.......είσαι φοβερή κοπελιά...
βρες με... στα χίλια σου κομμάτια....κι αυτό σ'αποτελειώνει!
::love.:: | | nadin1974
02-11-2014 @ 12:30 | βρες με... στα χίλια σου κομμάτια.
Να είσαι καλά Αγάπη!
::hug.:: ::theos.:: | | Tessi
27-11-2014 @ 02:19 | ...μοναδικό κι αυτό αναμεσα στα λλα μοναδικά σου | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
