| |
[align=left][B][I]
*~* Το σίδερο που καίει *~*
Σε γαλαξίες πετούσα και στης αλήθειας το ξέφωτο
χιλιάδες ήλιους φωτεινούς καλούσα να διαλύσουν
τις σκοτεινές σκιές που παγιδεύουν τις σκέψεις
να στέλνουν αχτίδες στις ρωγμές της απονιάς
κι' η Καρδιά μου ακόμα, εκεί ας καεί κι' εσύ το αντέξεις.
Στο βωμό της Αγάπης !
Δημιουργία ψυχής ενός δυνατού Έρωτα
φωτεινά αστέρια μιας ακαταμάχητης μάχης !
Πελαγοδρόμια πέρασα, στείρα κλωνάρια
που δεν ανθίζουν στις Άνοιξης το εύρος
μόνο στα μάτια φέρνουν δάκρυα απόγνωσης
κι' απ' την απάθεια,, ή το δικό τους το μένος !
Ήλιος ποτέ δεν έσβησε, όνειρα σε ψυχή
πάντα τα ενδύει με ρούχα φαντασίας
μόνο τα ψεύτικα λουλούδια μαραίνει απ' την αρχή
που ξεθωριάζουν χωρίς αισθήματα αξίας !
Δεν είναι όραμα το σίδερο που καίει
είναι κομμάτι άψυχο απ' τα κομμάτια τα ψυχρά
τι κι' αν σε κάψει πυρωμένο
μετά παγώνει τη δόλια τη Καρδιά ! !
* * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
