| |
Και μένει στ'ανθοστόλιστο τραπέζι ο ιδρώτας
απ'τ'ανήμερο αγκάλιασμα των δακτύλων κι η στάχτη
των τσιγάρων και των ονείρων που εδόξασαν
την αναξιότητα επιβαλλόμενων ερώτων.
Δεν είναι που ανέσυρεν, ο γέρος, αναμνήσεις,
είναι που το υγρό βλέμμα του ψηλότερα από τούτο
δεν δύναται ν 'ανασηκώσει την ψυχική φθορά
που εζάρωσε ανεπαίσθητα την σάρκα.
Αγάπησε, αγαπήθηκε κι εχάρη
ποθώντας να μοιράσει την θανή του
σε πρόσωπα οδυρόμενα από χρέος.
Ισχνές και άτονες ευχές θα'ταν μια λύση
-γιορτάζει ο γέρος την ανούσια γέννησή του-
μα τι αρμόζει από σιωπή τούτη την ώρα;
Έτη πολλά κι ευτυχισμένα
δεν περισσεύουνε για τούτον.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
