| |
παράξενο εδώ το μεσονύχτι
τυφλά παραδομένο ξαγρυπνά
μεγαλόφωνα με χαιρετάει θερμά
και σκαρφαλώνει στο μακρύ του δίχτυ
είμαι κι εγώ σάυτό τον τόπο σάρκα και σκιά
μαύρη ενός γέρικου κυπαρισσιού
σώμα νεκροζώντανο στην άκρη του καιρού
που τραγουδάει λυπητερά τη σκοτεινιά
μα σκάβω με τα χέρια μου κάθε καημό
νάβρω την πέτρα το νερό και το χορτάρι
και θάβω του άδη το αχάρακτο αχνάρι
που έρχεται με πάτημα τυφλό
ξέγραψα κάθε ψεύτικο χαιρετισμό
γράφω τώρα την αλήθεια χωρίς πάθος
να ξαναλάμψω ίσως δεν θάναι και λάθος
σε χείλη,μέτωπο,οφθαλμό
κάποτε ο πόθος κάποτε φούχτες φώς
δείχνουν του δρόμου που θα πάρω τη βουή
που με κράζει κι έχει όνομα γλυκύ
και ο ήχος της........ τόσο αγαπητός
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
