| |
Sonnet 129
The expense of spirit in a waste of shame
Is lust in action; and till action, lust
Is perjured, murderous, bloody, full of blame,
Savage, extreme, rude, cruel, not to trust,
Enjoy’d no sooner but despised straight,
Past reason hunted, and no sooner had
Past reason hated, as a swallow’d bait
On purpose laid to make the taker mad;
Mad in pursuit and in possession so;
Had, having, and in quest to have, extreme;
A bliss in proof, and proved, a very woe;
Before, a joy proposed; behind, a dream.
All this the world well knows; yet none knows well
To shun the heaven that leads men to this hell.
Σονέτο 129
Η σπατάλη της ανάσας σε ένα ξόδεμα ντροπής
η λαγνεία στην πράξη και μέχρι την πράξη,η λαγνεία
επίορκος, δολοφονική, γεμάτη κρίματα, αιμοχαρής
άγρια, ακραία, σκληρή, αγενής, χωρίς πίστη καμία.
Με απόλαυση μέσω περιφρόνησης αποσβόλωμα
Παλιές αιτίες θήρευει, και που δεν τις είχε νωρίτερα
Παλιές αιτίες μισεί, σαν να κατάπιε δόλωμα
Με απώτερο στόχο να αποτρελάνει τον κτήτορα.
Τον καταδιώκει με μανία για να τον κυριεύσει τόσο ώστε
Είχε, να έχει και ν αναζητεί, με τρόπο επώδυνο
Μια ευδαιμονία για απόδειξη ,κι όταν αποδειχθεί ένα «ουαί»
Πριν, να ξεπροβάλει η χαρά πίσω από ένα όνειρο.
Αυτά όλα τα ξέρει καλά ο κόσμος , μα δεν ξέρει κανείς, με τι πρόφαση
Να αποφύγει τον Παράδεισο που οδηγεί τον άντρα σε αυτήν την Κόλαση.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
