Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κοράλλια στην ακτογραμμή …
 Είναι φορές που βρίσκεις την μοίρα σου, να σε περιμένει ... εκεί που κρύβεσαι για να την αποφύγεις ...
 
Κοράλλια στην ακτογραμμή τα όνειρά σου ναύτη
και του κορμιού σου οι χαρακιές, σημάδια ευλογημένα
πολλά λιμάνια διάβηκες μες της ψυχής τον χάρτη
κι είδες να παίρνουνε μορφή ευχές και ποθημένα.

Την Άγια αλμύρα κοινωνάς κάθε αυγή του μόχθου
μπλεγμένος μέσα στους αφρούς στου χρόνου την απόχη,
όσες φορές κι αν μάτωσες στη στράτα του ασώτου
στην κάθε λάγνα πρόσκληση ποτέ δεν είπες όχι.

Σε μια λινάτσα τύλιξες την λιγοστή πραμάτεια
κι όλα σου τα υπάρχοντα χάρισες στις σειρήνες,
το όνομά σου χάραξαν σε πρόστυχα κιτάπια
τα πάθη σου που γιάτρεψαν οι πελαγίσιοι μήνες .

Πιστός στο πεπρωμένο σου, σηκώνεις τα μανίκια
θύτης και θύμα γίνεσαι τις δύσκολες ημέρες,
θέλει κουράγιο και καρδιά η ρότα η αντρίκια
συντρίμμια, γδέρνεσαι ψυχή, αιμορραγείς στις ξέρες.

Τα παιδικά σου όνειρα τώρα αναμοχλεύεις
εικόνες που πυρώνουνε της σκέψης τις φωτιές σου,
κάτι ασέληνες βραδιές φίλους νεκρούς γυρεύεις
κι ο λίβας λες σ` εχθρεύεται, κεντρίζει τις πληγές σου.

Σαν ψαλμωδίες ιερές, τα ρέκβιεμ της θλίψης
ένα καμένο τατουάζ εκείνη σου θυμίζει,
πες μου τον πόνο της καρδιάς που μπόρεσες να κρύψεις
με ποια γοργόνα σμίγετε και ποια σε νανουρίζει.

Στα βράχια γλάρων κουρνιαχτό, άγνωστη γλώσσα μοιάζει
ο ήλιος μεσοπέλαγα ταγμένος αδελφός σου,
μα τη σκουριά αγάπησες που τόσο σου ταιριάζει
καθώς μετουσιώνεται … το σίδερο σε βιός σου.


* * *

Αλήθεια πόσα καλοκαίρια πέρασαν; Θυμάσαι άραγε;
Για σένα … και ξέρεις …

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

kourelis.efstratios@gmail.com
 
ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
07-11-2014 @ 21:23
Φίλες-Φίλοι θερμή καλήσπέρα σε όλους! Να έχετε ένα όμορφο βράδυ !!! ... ::382.:: ...
ΒΥΡΩΝ
07-11-2014 @ 21:25
Σπέσιαλ !...
Πολύ ωραίο...!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
07-11-2014 @ 21:34
Κύριε Στρατή καλώς μας ξανάρθετε δυναμικά !!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.::
**Ηώς**
07-11-2014 @ 22:16
Σαν ψαλμωδίες ιερές, τα ρέκβιεμ της θλίψης.....φοβερός στίχος και όλο γενικά!!!!!καλώς μας ήλθες! ::blush.:: ::hug.::
tomas_to_tomari
07-11-2014 @ 22:38
omorfo
Ba_B_eL84
07-11-2014 @ 22:52
πάντοτε ξεχωριστός στο πως εκφράζεσαι κ γράφης ::rol.::
oneiropola
07-11-2014 @ 23:13
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Liran
07-11-2014 @ 23:24
Μ' Αφρό προικίζεις την καρδιά.. Με θάλασσας Αλμύρα
κερνάς τον "λίγο Νείλο μας" που ιερά διαχέει
λόγια και συναισθήματα.. Ως Δίας με την Ήρα,
λέξεις-θεούς γεννοβολάς.. και μοιάζουν τόσ' Ωραίοι
όλοι οι πόνοι της ζωής που μας βροντολογάνε,
μα πόσο Βαθιά μάς εκτιμούν κι όταν μας "περπατάνε"..
(Δεν είσαι παπάς, εσύ, όπως σε αποκαλεί η "λυσσάρα"..
αλλά μάλλον Καπετάνιος που πάλεψε με αντάρα..)
Ευχαριστώ, εσένα, που μας κερνάς με ΠΟΙΗΣΗ..

... άρα υπάρχω
08-11-2014 @ 00:19
Πολύ ωραίο το ποίημά σου Ευστράτιε.
Θα προτιμούσα να μην έβαζες τα "σου" στο τέλος
αλλά να ακούγεται κοφτά η τονισμένη λήγουσα:
της σκέψης σου φωτιές / κεντρίζει τις πληγές
ταγμένος σου αδελφός / το σίδερο σε βιός
ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
08-11-2014 @ 01:06
Φίλες-Φίλοι σας ευχαριτώ πάρα πολύ για το εύωσμο στίγμα σας ... ::382.:: ...

Χαίρομαι που σας ξαναβρήκα και σας έχω παρέα μου στην άκρη του κόσμου ...

Προς ... Liran
-------------------
Σε ευχαριστώ πολύ για το όμορφο μπουκέτο με τα υπέροχα άνθη που κάθε φορά αποθέτεις στον χώρο μου από τον καλλιεργημένο αγρό της ψυχής σου ...

Προς ... άρα υπάρχω ...
----------------------------------
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την εύστοχη παρατήρησή σου. Αυτό που λες με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και έτσι θα το έγραφα, αλλά τότε οι συλλαβές του μέτρου θα ήταν διαφορετικές από τις υπόλοιπες στροφές, αλλάζοντας το μέτρο της συγκεκριμένης στροφής, καθώς όλες οι άλλες έχουν από 10 συλλαβές που όλες τονίζονται στην παραλήγουσα.
aridaios
08-11-2014 @ 01:31
::yes.:: ::yes.::
Sofitsa
08-11-2014 @ 10:47
Καταπληκτικό ποίημα!
πανσελινος
08-11-2014 @ 18:37
Σαν ψαλμωδίες ιερές, τα ρέκβιεμ της θλίψης
ένα καμένο τατουάζ εκείνη σου θυμίζει,
πες μου τον πόνο της καρδιάς που μπόρεσες να κρύψεις
με ποια γοργόνα σμίγετε και ποια σε νανουρίζει. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Δε σχολιάζονται τέτοιες δημιουργίες...
pennastregata
10-11-2014 @ 11:59
Εξαιρετικό...!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο