| |
Μια νυχτα που οι ουρανοι εκλαιγαν στο κορμι μου,
μια νυχτα που η συννεφια εγιν'η αφορμη μου,
να βγω στο δρομο να σε βρω μηπως σε συναντησω,
μηπως τα βηματα σου βρω,σκυψω και τα γνωρισω,
ενα χερακι ενοιωσα στα ξεμπλεκα μαλλια μου,
και μια μικρη λεπτη φωνη ζεστανε τη καρδια μου.
-Στο χνωτισμενο τζαμι σου δε βλεπω πες ποια εισαι;
και πως το χερι περασες,μηπως νεραιδα εισαι;
-Μια μαριονεττα ειμαι δες,με τα μαλλια λυμενα,
με ρουχα τοσο φτωχικα και χερια παγωμενα,
το ονομα μου ειναι junk,για μενα ειπαν ψαχνεις,
εδω κρυμμενη στεκομαι μεσ'τον ιστο αραχνης.
Κοιταζω τους περαστικους,κοιταζω τους φυγαδες,
πνευματα ατσαλα φευγια ψηλα στις καμιναδες.
-Δε το πιστευω εισαι συ; θελω να σ'ακουμπησω,
θελω τις σκεψεις ολες μου σε σενα να τις λυσω.
Δε θελω αλλο τη βοη εκεινων που περνουνε,
δεν θελω αλλο τη χαρα εκεινων που πενθουνε
ταχα σαν ζω το δραμα μου κι αυτοι χασκογελουνε.
Παρε με μεσ'τα ρουχα σου φυσηξε στη καρδια μου,
περνα σκοινια στα δαχτυλα και γινε η φωλια μου,
θα κοιμηθουμε δω μαζι κι ας μη μας ξημερωσει,
δυο μαριονεττες θα'μαστε κι αυτο θα μας ενωσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
