| |
[align=left][B][I]
*~* Στο λοξό της ζωής *~*
Έκανα τον άνεμο κουβάρι
σε τύλιξα μαζί μου στ' όνειρο μου
έτσι κι' αλλιώς δεν θέλω χάρη
από άναρχο και γκρίζο σύννεφο μου.
Όταν τα όνειρα τα παίρνει ο αγέρας
δεν είναι μόνα τους χαμένα στη πορεία
μαζί τους πάντα τα συνοδεύει μια ευχή
πονεμένη απ' τους καημούς μου η ελπίδα.
Χάνετε το χρώμα τ' ουρανού
τον ήλιο πλέων τον κρύβει η καταιγίδα
και τα πουλιά από το πόνο δεν λαλούν
Τι κι' αν σχιστήκαν τα πανιά απ' το σκαρί
τ' όνειρο μου κι' εσύ τώρα έχουν πια σημασία.
Όταν χάνεται και σβήνει η ελπίδα
στέκεται στο μεγαλείο του το κενό
δεν υπάρχει πλέων ορίζοντας για πορεία
κι' ούτε μια σταγόνα Αγάπης να κρατηθώ !
Στο λοξό της ζωής ένα φάλτσο εμβατήριο παίζει
είναι που πέθαναν οι ήχοι της Καρδιάς
και μένει άδειο το κάποτε γεμάτο από χαρά τραπέζι.
κι' οι ουλές γεμίσαν με δάκρυα απονιάς !
* * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
