| |
τα βράδια τα βαραίνουν οι σκιές
τον ύπνο μου τον κλέψαν μαύρες έγνοιες
χρωμάτισα κι εγώ τις σκαλωσιές
και σκοτεινά χαμογελούν οι μέρες
το βήμα μου αφήνει χαρακιές
οπου περνώ οι λέξεις μαχαιρώνουν
κι είναι βαθιές εκείνες οι πληγές
που την καρδιά αλύπητα ματώνουν
λάθη αδιόρθωτα ,χρόνια που πέτρωσαν
έρωτες ,πάθη κι η.. επανάσταση.
Χωρίς κοινό κι ακροατήριο
να μαι εδώ τώρα ,να δίνω παράσταση.
να υποφέρω για όσα έχασα
και για όλα εκείνα ,που δεν τα έφτασα.
Και να ναι αργά..Το τρένο έφυγε.
Λέω"στην υγειά μας"..Η οθόνη έσβησε
η μοναξιά παρέα μου κρατά
και πίνει στην υγειά μου ένα ποτήρι
κάποιος το κεφάλι του κουνά
μα με κερνά για να μου κάνει το χατήρι
τα όνειρα μου είναι αλκοολικά
καπνός μου χει θολώσει κάθε σκέψη
μια φυλακή αυτή η γειτονιά
μα όμορφα μυρίζει όταν βρέξει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
