| |
Όχι,δεν είσαι αυτό που λέμε μια πρόσκληση ανοιχτή,
είσαι μια πρόκληση που εγκαθιστά πληγή απάνω στην πληγή.
Δεν έχεις προσδοκία για να μείνεις στο δικό μου το λιμάνι,
κι αν σε σφίξω εδώ έχεις φτερά να φύγεις,να περάσεις πάνω απ'το ποτάμι.
Τι κρίμα που δεν έχει τηλέφωνο ακόμη η καρδιά,
μα σε βλέπω στα εισερχόμενα της απ'την πρώτη μας ματιά.
Τι κρίμα που φωλιάζει η ανησυχία μέσα μου παντοτινά,
μα και η αγάπη παραμονεύει στα κρυφά.
Αυτό που σου έδωσα και θέλω να το 'χεις στο λαιμό σου,
σαν αρχοντικό σου,
είναι το σπάνιο πετράδι της καρδιάς μου.
Αυτά που σου είπα και θέλω να τα κρατήσεις στο μυαλό σου,
σαν οδηγό σου,
είναι οι μνήμες που μ'έχεις κάνει να σκεφτώ.
Όχι,δεν είσαι αυτό που λέμε έξω ψυχή,ανοίγεις μόνο με χρυσό κλειδί,
είσαι ένα μυστήριο από τη γη ως την κορυφή,και μου αγχώνεις τη ζωή
Δε διεκδικείς τα ηνία για να μπορείς να σβήνεις δίπλα μου τα πάθη,
εγώ τα έβλεπα και όταν κοιμόσουν,σε πρόσεχα τη στιγμή που 'κανες λάθη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
