| |
Θαρρείς πως έχουν ανάθεμα αυτές οι Κυριακές...
Χειρότερη από την Δευτέρα η μουντάδα τους.
Κατάθλιψη σπέρνουν στο πέρασμα τους...
Όλα τριγύρω νεκρώνουν...
Άνθρωποι μόνοι, σε σπίτια κλεισμένοι, άλλοτε παρέες γύρω από την φωτιά..
Σπίθες ανάμεσα σε ζευγάρια, και το φαί πάνω στο οικογενειακό τραπέζι αχνιστό.
Παιδιά χωμένα σε βιβλία-πώς να χαρούν τον ήλιο.
Τα μάτια τους καίνε από την λαχτάρα τους για ζωή…
Νέοι που αναλογίζονται τα χτεσινά μεθύσια,-τι βράδυ και αυτό…
Μη με ρωτάς γιατί φοβάμαι τις Κυριακές.
Για’ μένα είναι βάρβαρες.
Την φοβάμαι την ησυχία τους. Τρέμω την νύχτα τους…
Φαντάζει ατελείωτη…
Σε φέρνουν αντιμέτωπο με τις πιο βαθιές σου έγνοιες.
Σκέψεις, σκέψεις βαραίνουν το κορμί σου.
-Τίποτα δεν κρύβεται από αυτές!-
Τόνοι νοσταλγικοί ντύνουν τα κυριακάτικα απογεύματα.
Μην με ρωτάς, μόνο σβήσε τις Κυριακές από το ημερολόγιο…
Ανάθεμα και αν φτιάχτηκαν για καλό!
Μα τα πρωινά τους…
Αχ, τα πρωινά τους είναι σαν το νεραιδογέννημα,
που φτιάχτηκαν για να καλωσορίσουν όλη την υπόλοιπη εβδομάδα…
Θυμίζουν την αναγέννηση της πλάσης, αυτής που αντίκριζαν οι πρωτόπλαστοι.
Άσε τα πρωινά τους, άσε τα να φωτίζουν τους ανθρώπους.
Ίσως για αυτό να έφτιαξε ο Θεός την Κυριακή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
