| |
Όλοι οι καλοί χωράνε η αλλιώς πρέπει να δώσουμε παρών!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Από την Αλεξάνδρας νοιώθεις ότι κάτι γίνεται. Όμορφη ημέρα. Ομάδες ανθρώπων κατεβαίνουν στο Πολυτεχνείο. Μερικοί κρατάνε αφίσες, άλλοι κόκκινες σημαίες και άλλοι λουλούδια. Οι νέοι του ΚΚΕ παρατεταμένοι δεξιά και αριστερά του δρόμου δελεάζουν τους περαστικούς με την προοπτική της ανερχόμενης σωτηρίας του τόπου από τους κομουνιστές. Που χρειάζονται και λίγη οικονομική ενίσχυση. Τα κουπόνια μένουν αχρησιμοποίητα στα χέρια τω νεαρών πλην φιλόδοξων στρατιωτών που δεν πείθουν αφού η έκκληση συνοδεύεται από φωτογραφίες και αναφορές σε άτομα που έχουν φύγει από το μάταιο τούτο κόσμο από το 1952.Δεν λένε τίποτα για την ανάγκη ένωσης και ταύτισης κάτω από το ίδιο όνειρο της σωτηρίας του τόπου από τα μνημόνια και τις κακές και εκ του πονηρού οικονομικές συμφωνίες.
Μπροστά στην πύλη ,στο προαύλιο και έξω από τα κάγκελα στήσανε τα τραπεζάκια τους οι διάφορες αριστερές οργανώσεις. Βιβλία, φωτογραφίες και αφίσες. Συζητήσεις και διακριτικό τρόπο να σου παρουσιάσουν τις ιδέες και τα όνειρα τους. Αισιόδοξοι και γεμάτοι ελπίδες για τοις καινούργιες μορφές του αγώνα ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση. Έτοιμοι να συμβάλουν με θυσίες και διαδηλώσεις .Ειλικρινείς ως προς το όραμα, αμφισβητούμενοι ως προς το αποτέλεσμα. Όλοι εμείς που περάσαμε σήμερα από το Πολυτεχνείο ξέρουμε για τι κάθε χρόνο θα δηλώσουμε το παρών μας. Δεν γιορτάζουμε την σφαγή αλλά μια ημέρα μνήμης. Δεν ξεχνάμε των αγώνα την θυσία και τόσων ανθρώπων. Στις δύσκολες ημέρες που ζούμε είναι μία ανάγκη ,για τον κάθε ένα μας, να παραστούμε σε αυτή την επέτειο. Δείχνουμε ,έμπρακτα, ότι όχι μόνο δεν τους έχουμε ξεχάσει αλλά ότι και μετά από τόσα χρόνια ο αγώνας τους άξιζε.
Κάθε χρόνο πάω. Εκεί, στο Πολυτεχνείο. Βλέπω, κάθε φορά, τις βρώμικες, από τις μπογιές και τα τσιγάρα, μαρμάρινες σκάλες. Καμαρώνω τα μικρά παιδάκια που κρατώντας ένα λουλούδι στο χεράκι τους έρχονται να αποτίσουνε φόρο τιμής για κάτι που δεν καταλαβαίνουν πάρα πολύ καλά. Τα όμορφα προσωπάκια τους λάμπουν, η αγνή τους καρδιά και η καθαρή τους ματιά διώχνουν την υποκρισία και τον φαρισαϊσμό των ΄΄ ευαίσθητων ΄΄ για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Τα λουλουδάκια τους δίνουν μία ιδιαίτερη ομορφιά στην κατάθεση στεφάνων. Οι πολιτικές δηλώσεις και οι ομιλίες ΄΄γεμίζουν΄΄το μάτι των περαστικών. ΄ 'Έξω από τα κάγκελα οι μικροπωλητές κάνουν σεφτέ με τα κόκκινα γαρίφαλα και τα λευκά τριαντάφυλλα. Σήμερα όλοι αγοράζουν από ένα λουλούδι, τα στεφάνια είναι ειδική παραγγελία από τους επώνυμους πολιτικούς .Από διάφορα σωματεία και οργανώσεις. Που δίνουν το παρών κάθε χρόνο. Κατάντησε ρουτίνα
Η πορεία θα ξεκινήσει μόλις τελειώσουν οι εκδηλώσεις για την 41η επέτειο από τη φοιτητική εξέγερση. Λίγες φορές πήγα στην πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία. Συνήθως περιορίζομαι στην βόλτα και στις σκέψεις για τις θυσίες ,για τους άγνωστους ήρωες και κυρίως στο πώς εξαργύρωσαν πολλοί την νιότη τους. Έβγαλε πολλούς καριερίστες. Ευτυχώς η γενιά του Πολυτεχνείου δεν πήγε χαμένη και μερικοί τιμήσανε πράγματι αυτούς τους αγώνες με συνέπεια στις ιδέες για την ελευθερία και τον θάνατο. Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας έρχονται και θυμούνται. Δεν λένε πολλά .Μόνο η καρδιά τους ξέρει. Μόνο η ψυχούλα τους μετράει τους φίλους που χάθηκαν. Δεν πήγανε άδικα!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
