| |
[B]μερες ερχονται
και μέρες φεύγουν
βραδια ερχονται
για παντα μενουν
τι δυνατο και αρρωστο
το ζοφερο σκοταδι
θαρρείς πώς κρύβει μέσα του
οσα ο νους δε φτανει
κινεις να κανεις ταχα μου
να το αιχμαλωτισεις
μα τετοια μια προσπαθεια
πώς να δικαιολογήσεις
το σκοτος διαχυτο παντου
θυμιζει κατι γνωριμο
το μισος, τον πονο της ψυχής
που παει να γινει ωριμο
ισως η νυχτα ερχεται
απο πολλους ανθρωπους
που θελουν να κρυψουν τα δεινα
στο αχανές του σκοτους
ισως εκει μοναχα να χωρα
ο πονος και η θλιψη,
που κρυβουν μεσα τους βαθια
χωρίς να έχουν λήξει
ξορκίζουν οσα δε μπορουν
με λογια να εκφρασουν
το δακρυ τους αθεατο να βγαλουν,
να ξεσπάσουν
τη νύχτα ακούς αισθηματα
και νιωθεις καποιες λεξεις,
ηχους ανθρωπινων ψυχων
που δε θα τους αντεξεις
τα πως,τα μη και τα γιατι
στοιχειώνουν την ημερα
αμηχανα βγαινει το φως
και τους χτυπα σαν σφαιρα
η νέα μέρα έρχεται
το βράδυ περιμενει,
πόσα δεινά σεργιάνισαν
ενας θεος το ξερει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
