| |
Η ανταυγεια της ιδιας ημερας
δεκαετιες πριν
χρωματισε ένα κομματι του εαυτου μου
κι εβαψε για λιγο τις κασες και την κλειστη εξωπορτα
που ορθια ακομα
θυμιζε την ιδια χαραμαδα...
το φως πατημενο απ' τις σκιες...
κι ενω εγκληματουσαν , στεκονταν αγερωχα
μιλωντας δυνατα για την χωρα
την οικογενεια
τον Θεο
τοτε λες κι αλλαζε αποχρωση
σαν χτυπουσαν η περνουσαν την πορτα
βασανιστες
ισως γι΄αυτο ν' αγαπω πιοτερο
την λαμψη , το ξημερωμα
για να μην μου θυμιζει πως εχανε την ωχραδα του
σαν παιρνονταν η εξαφανιζονταν
αγαπημενα προσωπα
...
μ' ακομα εξουσιάζουνε τον κοσμο , νομιζουν ότι ξεμπερδεψαν μαζι του
- θαβοντας το σε νεκροταφειο - , μα κάθε φορα που μιλανε δημοσια
ειθε ν' ανασταίνεται κι αθαφτο παραμενει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
