http://youtu.be/bdJHlBvD8Hs" />http://youtu.be/bdJHlBvD8Hs">
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο έσχατος των ποιητών
 http://youtu.be/bdJHlBvD8Hs
 
Απόθανε ο έσχατος των ποιητών
στων άστοχων στοχαστικών τη χώρα
κι οι ιθύνοντες, στον πυρετό των τελετών,
τα νεκρικά περισυλλέγουν δώρα.

Το νόμισμα ζητούν απ' τον φτωχό
να κλείσουνε στου λόγιου το στόμα,
-δεν είν' ποτάμι ο Αχέροντας ρηχό
και το εισιτήριο εισπράττεται ακόμα-.

Απ' τους δασκάλους παίρνουν διδαχές
τρύπιες κι ανούσιες, μα τάχα τι πειράζει...
αφού ο νεκρός δεν δύναται εποχές
πλέον να κρίνει μήτε να καυτηριάζει...

Οι άρχοντες προσφέρουν ευμενώς
την λαμπερή και ισχυρή των παρουσία,
τους επικήδειους, τη θλίψη προπαντός,
κι εγκώμια, που ρέπουν στην αθανασία.

Τέλος, με άμφια γιορτινά οι ιερείς
ήρθαν να ψάλουν και να τον κατευοδώσουν
με ευχολόγια, που ο θανών και ποιητής
ποτέ δεν θέλησε με εκείνα να τον σώσουν.

Και έπειτα ήρθε μια σωτήρια βροχή
τον όχλο εκείνο των αφρόνων να διαλύσει.
Μόνη αγκαλιά του ποιητή έμεινε η γη
κι η ύστατη ελπίδα του, ο σπόρος του ν' ανθίσει.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 23
      Στα αγαπημένα: 5
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Το χέρι μου άπλωσα, ψυχή μου, και σε βρήκα, τσιγγάνα μες στην αυτοκρατορία των συμπτώσεων.
 
ταπεινος ναρκισσος
18-11-2014 @ 11:59
Περίσκεψη στοχασμού μελλοντική.Μπροστά μας ανοίγονται
ουρανοί.Ποιόν συλλογισμό να εκλαμπρύνω και να μετουσιώσω
ειλικρινά.Θαυμαστά τα έργα αυτού του ποιητή.
Καλό σου μεσημέρι Αγάπη.
ΛΥΔΙΑ_Θ
18-11-2014 @ 12:06
Μόνη αγκαλιά του ποιητή έμεινε η γη
κι η ύστατη ελπίδα του, ο σπόρος του ν' ανθίσει.!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
Ιχνηλάτης
18-11-2014 @ 12:14
https://www.youtube.com/watch?v=A_HnanB2tVI

Στις ανθισμένες νεραντζιές
θα βρεις την κιβωτό σου.
Τέσσερις τοίχοι στις φωτιές
θα ταξιδέψουν τις νυχτιές
και το παράπονό σου.

Πάρε μια λέξη για να ζεις
και στρώσε τη ζωή σου.
Και φώναζε ολονυχτίς
που βρίσκει ο βασανιστής
νερό του παραδείσου.

Και πάρε χάντρες του Μαγιού,
πηλό της Ρωμιοσύνης
τάμα δεκαπενταύγουστου,
την όψη την κρυφή σπαθιού
και της δικαιοσύνης.

Και πάρε δεντρολιβανιά,
μυρτιά και πικροδάφνη.
Του Μακρυγιάννη τον καημό
και δεκαπεντασύλλαβο
να βρεις αρχή και άκρη.

Και πες τα λόγια τα παλιά
κι απ' όλους τους αγώνες.
Και πες αυτά που είναι θηλιά
κι ήταν μαράζι και σκαλιά
στους δίκοπους αιώνες.
smaragdenia
18-11-2014 @ 12:33
Μόνη αγκαλιά του ποιητή έμεινε η γη
κι η ύστατη ελπίδα του, ο σπόρος του ν' ανθίσει.

ΑΝΑΛΟΓΑ ΠΟΣΟ ΒΑΘΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΠΑΡΜΕΝΟΣ Ο ΣΠΟΡΟΣ ΑΓΑΠΗ

ΜΑ ΑΝ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΑΡΓΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ , ΑΝΘΙΖΕΙ..........

ΑΝ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΓΕΝΙΑ , ΙΣΩΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΕΠΟΜΕΝΗ

ΟΤΑΝ Η ΓΝΩΣΗ ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΛΗΘΥΝΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΝΟΗΜΑΤΑ .......

::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
heardline
18-11-2014 @ 12:35
Ο έσχατος ο ποιητής....
ακόμη δε γεννήθη
και ζωντανός περιηγητής.....
ουδείς το διανοήθη.


Το νόμισμά του τ' ακριβό......
για το φτωχό θα είναι
νόημα δύσκολο, ζερβό......
κ' εξ' αφραγκίας...πείναι.


Άρα η τύχη του, αν 'ρθει......
και δε το μετανιώσει
θα είν' η γη να τον δεχτεί.....
λίπασμα έστω να δώσει.




Sofitsa
18-11-2014 @ 13:23
Υπέροχη Αγάπη! ::hug.::
Αναπάντεχος
18-11-2014 @ 13:38
Δεν μπορώ ν'απομονώσω τίποτα θα το αδικήσω ::up.:: ::rock.:: ::theos.::
**Ηώς**
18-11-2014 @ 14:30
Μόνη αγκαλιά του ποιητή έμεινε η γη
κι η ύστατη ελπίδα του, ο σπόρος του ν' ανθίσει....ασχολίαστο
Αγάπη! καλό μας μεσημέρι!
Βασίλης Μ.
18-11-2014 @ 14:39
Πάντα ανθεί ο σπόρος...
Υπάρχει ελπίδα,
όσο υπάρχουν μυαλά που δεν υποκύπτουν ούτε συμβιβάζονται...
ΒΥΡΩΝ
18-11-2014 @ 14:47
Οι άρχοντες προσφέρουν ευμενώς
την λαμπερή και ισχυρή των παρουσία,
τους επικήδειους, τη θλίψη προπαντός,
κι εγκώμια, που ρέπουν στην αθανασία.

Τέλος, με άμφια γιορτινά οι ιερείς
ήρθαν να ψάλουν και να τον κατευοδόσουν
με ευχολόγια, που ο θανών και ποιητής
ποτέ δεν θέλησε με εκείνα να τον σώσουν.

Και έπειτα ήρθε μια σωτήρια βροχή
τον όχλο εκείνο των αφρόνων να διαλύσει.
Μόνη αγκαλιά του ποιητή έμεινε η γη
κι η ύστατη ελπίδα του, ο σπόρος του ν' ανθίσει.

::theos.:: ::rock.:: ::theos.::
kostas maris
18-11-2014 @ 15:16
πω , πω , όλα τα λεφτά , το φινάλε δε η πιο βαρυσύμαντη αλήθεια για έκαστο όποιας μορφής ποιητή, τέλειο ...
Μ.Ελμύρας
18-11-2014 @ 15:17

Έξοχο! Εύγε!
Pavlos Melas
18-11-2014 @ 16:55
Και έπειτα ήρθε μια σωτήρια βροχή
τον όχλο εκείνο των αφρόνων να διαλύσει.
Μόνη αγκαλιά του ποιητή έμεινε η γη
κι η ύστατη ελπίδα του, ο σπόρος του ν' ανθίσει.


πάρα πολύ ωραίο!!!
φραγκοσυριανος
18-11-2014 @ 21:49
Απ' τους δασκάλους παίρνουν διδαχές
τρύπιες κι ανούσιες, μα τάχα τι πειράζει...
αφού ο νεκρός δεν δύναται εποχές
πλέον να κρίνει μήτε να καυτηριάζει...

Οι άρχοντες προσφέρουν ευμενώς
την λαμπερή και ισχυρή των παρουσία,
τους επικήδειους, τη θλίψη προπαντός,
κι εγκώμια, που ρέπουν στην αθανασία.

Τέλος, με άμφια γιορτινά οι ιερείς
ήρθαν να ψάλουν και να τον κατευοδόσουν
με ευχολόγια, που ο θανών και ποιητής
ποτέ δεν θέλησε με εκείνα να τον σώσουν. ::up.:: ::up.:: ::kiss.::
elena351
18-11-2014 @ 21:59
Εύγε σου !!Καλό σου βράδυ Αγάπη !!
adespotoi
19-11-2014 @ 18:07
καλή η γνώση όταν την χρησιμοποιούμε. ::up.:: ::up.:: ::smile.::
Rannia . k
22-11-2014 @ 12:52
Καταπληκτικό!!!
Καλό μεσημέρι και ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!!!
::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
ΕΡΗΜΙΤΗΣ
24-11-2014 @ 09:05
"Και έπειτα ήρθε μια σωτήρια βροχή
τον όχλο εκείνο των αφρόνων να διαλύσει.
Μόνη αγκαλιά του ποιητή έμεινε η γη
κι η ύστατη ελπίδα του, ο σπόρος του ν' ανθίσει"

Σπουδαιότατη δημιουργία!
adespotoi
24-11-2014 @ 13:09
Αγάπη με τη γραφή μου κάνω μάλλον εργασιοθεραπεία στον ελεύθερο
χρόνο, να βρω την ισσοροπία μου, αυτά που θέλω, μου αρέσει πολύ,
δεν με νοιάζει αν δεν είναι τέχνη, αν και στην έκφραση δεν μπαίνουνε περιορισμοί.

χαίρεται!!!!!!!!!!!!!!!!
pennastregata
24-11-2014 @ 13:34
Έτσι.... ::hug.:: ::hug.::
πανσελινος
24-11-2014 @ 20:00
Και έπειτα ήρθε μια σωτήρια βροχή
τον όχλο εκείνο των αφρόνων να διαλύσει.
Μόνη αγκαλιά του ποιητή έμεινε η γη
κι η ύστατη ελπίδα του, ο σπόρος του ν' ανθίσει. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Κώστας 1959
02-02-2016 @ 17:44
Καλησπέρα Αγάπη.
...Και έπειτα ήρθε μια σωτήρια βροχή
τον όχλο εκείνο των αφρόνων να διαλύσει.
Μόνη αγκαλιά του ποιητή έμεινε η γη
κι η ύστατη ελπίδα του, ο σπόρος του ν' ανθίσει...
Θαυμάσιο !!!
::theos.:: ::hug.:: ::theos.::

...Γιατί τον σκότωσαν γιατί , τον γελαστό τον ποιητή
αυγούλα στη Γρανάδα.
Αυτός εκένταγε φιλιά, αυτός ζωγράφιζε πουλιά
και κρίνα στην κοιλάδα.
Το σούρουπο οι Παναγιές θρηνούν στον ελαιώνα
και του κορμιού του οι πληγές, κατάρες είναι και ντροπές
στον εικοστό αιώνα.
Γιατί τον σκότωσαν γιατί, τον γελαστό τον ποιητή
μεσ' του Βαάρ το ρέμα.
Κι αυτός ακόμα γελαστός, παρακαλάει να 'ναι αυτός
το τελευταίο αίμα...
(Απ. Καλδάρα-Πυθαγόρα)
https://www.youtube.com/watch?v=q5IU5yilYww
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
02-02-2016 @ 20:56
Με το Κωστη μας Αγαπη, και στο σχολιο και στο υπεροχο ποιημα, καλο βραδυ. ::love.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο