| |
ηλιου το φως και η μερα ξεκινα
δειλα δειλα κοιταζεις τον ηλιο
ξημερωσε παλι ακομα μια ιδια μερα
κλεινεις τα ματια για λιγο μην αλλαξει η στιγμη
ωρα για δουλεια ξανα στην φυλακη
μετρας στο ρολοι τα λεπτα
τα χρονια σου περνανε αργα
σχεδον εφιαλτικα
και συ περνας την ιδια μερα
μαρμοττας οι μερες οι ιδιες ξανα
το μεσημερι διαλειμα 15 λεπτα
κλεισε το στομμα μην ουρλιαξεις
τα πτυχια χαρτια νεκρα
δεν τα αντεχεις στου συρταριου τη μοναξια
καταραμενες οι γνωσεις
καταραμενο ψωμι η αληθεια νεκρη
σερνεις τα ποδια ως το δεντρι στην αυλη
ιδιο οπως παντα στην ιδια σιωπη
και κοιταζεις
φευγουν τα χρονια περνουνε εφιαλτικα
ξεχνας το ονομα σου στην σειρα για δουλεια
γινεσαι πιονι εξαρτημα που ψηφιζει το συστημα ξανα
και συνεχιζεις πορεια μοναχος μπροστα στην αβυσο που χασκει κοιτα
και θελεις να ουρλιαξεις μα σιωπας
θελεις να διαδηλωσεις μα η φωνη σου νεκρη ξανα
ξημερωνει νεα μερα
οι τιτλοι ιδιοι στο χαρτι παλι ξανα
κριση και κριση εδω και χρονια δεν περνα
το ψωμι ψωμακι καταραμενη φτωχια σε εμας μονο
και ατονα η εντονα τα λογια στο χαρτι
η μερα που περιμενα να ναι σαν γιορτη
μοιαζει ξανα κενη
και ολος ο κυκλος ξανα απο την αρχη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
