| |
Μες στη ματιά σου χαζεύω την αλήθεια,
Είσαι μια αναπόφευκτη συνήθεια,
Την ώρα να 'ρθει περιμένω,
Στην εκκλησιά να με 'χεις στημένο.
Στο σχολείο ήμουν πρώτος μαθητής,
Συνεπής και προσεγμένος φοιτητής,
Με σεβόντουσαν οι πάντες στη δουλειά,
Βίος ανθόσπαρτος με ένα κάρο ιδανικά.
Τόνοι αίμα για το κόμμα,
Στην τηλεόραση προσκυνάνε ένα πτώμα,
Καθένας φτιάχτηκε από μια χούφτα χώμα,
Σκόνη κι αέρας οδηγάνε τον αγώνα, είμαι λιώμα !
Τετάρτη βράδυ οδηγούσα κουρασμένος,
Από σκέψεις ,άγχος και οργή ντοπαρισμένος,
Δεν είδα καν το κόκκινο φανάρι,
Και να με τώρα ξαπλωμένος στο χορτάρι.
Τι λένε τούτοι πλέον δεν καταλαβαίνω,
Μια παράξενη πύλη διαβαίνω ,
Η μνήμη ξεθωριάζει σε ένα δάκρυ,
Ότι απέμεινε σ' ενός μυαλού την άκρη.
Τόνοι αίμα για το κόμμα,
Στην τηλεόραση προσκυνάνε ένα πτώμα,
Καθένας φτιάχτηκε από μια χούφτα χώμα,
Σκόνη κι αέρας οδηγάνε τον αγώνα, είμαι λιώμα !
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
