ΛΥΔΙΑ_Θ
23-11-2014 @ 08:53 | μα σκάβω με τα χέρια μου κάθε καημό
νάβρω την πέτρα το νερό και το χορτάρι
και θάβω του άδη το αχάρακτο αχνάρι
που έρχεται με πάτημα τυφλό
Εξαιρετικό !!!!!!!!!! Καλημέρα Αντη | |
mari-go
23-11-2014 @ 09:14 | "σώμα νεκροζώντανο στην άκρη του καιρού.."
Μαριονέτες στην ίδια μας την ζωή...σκιές αθόρυβες...
Όμορφο ! !
::smile.:: | |
ΒΥΡΩΝ
23-11-2014 @ 09:17 | ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | |
smaragdenia
23-11-2014 @ 09:55 | κάποτε ο πόθος κάποτε φούχτες φώς
δείχνουν του δρόμου που θα πάρω τη βουή
που με κράζει κι έχει όνομα γλυκύ
και ο ήχος της........ τόσο αγαπητός
ΑΝ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΗΧΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ
ΟΙ ΠΟΘΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΗΜΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ ΖΩΗ
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΑΝΤΗ, ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ................... ::up.:: ::up.:: ::hug.:: | |
kostas maris
23-11-2014 @ 10:51 | πάρα πολύ καλό, μια ανάλυση απαισιόδοξων πτυχών για να επέλθει τελικά κάθαρση κι αισιοδοξία... | |
Γιάννης Ποταμιάνος
23-11-2014 @ 11:28 | Εξαιρετικό, μπράβο ΑΝΤΗΣ!
::yes.:: ::yes.:: | |
Γεδεών
23-11-2014 @ 12:50 | Καλημέρα Άντη,
πολύ καλός ο στίχος σου όπως πάντα!!!
Καλή συνέχεια φίλε. | |
Μαυρομαντηλού
23-11-2014 @ 16:37 | να ξαναλάμψω ίσως δεν θάναι και λάθος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
σε χείλη,μέτωπο,οφθαλμό !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
ΠΟΝΗΡΟΥΛΗ!!!!!!!!!!!!!!!! ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΛΑΜΨΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΛΑΜΨΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
ΛΑΜΨΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
κάποτε ο πόθος κάποτε φούχτες φώς
δείχνουν του δρόμου που θα πάρω τη βουή
που με κράζει κι έχει όνομα γλυκύ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
και ο ήχος της........ τόσο αγαπητός!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΓΛΥΚΙΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗΤΗ ΒΟΥΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΒΟΥΙΖΟΥΝ ΤΑ ΑΦΤΙΑ ΣΟΥ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;ΚΑΤΙ ΘΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΙΧΙΧΙΙΙΧΙΙΧΧΙΧΙΧΙΧΙΧΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΙΧΙ
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Μ.Ελμύρας
23-11-2014 @ 19:56 |
Εξαιρετικό, Άντη! | |
φραγκοσυριανος
23-11-2014 @ 21:09 | είμαι κι εγώ σ'αυτό τον τόπο σάρκα και σκιά
μαύρη ενός γέρικου κυπαρισσιού
σώμα νεκροζώντανο στην άκρη του καιρού
που τραγουδάει λυπητερά τη σκοτεινιά
μα σκάβω με τα χέρια μου κάθε καημό
νάβρω την πέτρα το νερό και το χορτάρι
και θάβω του άδη το αχάρακτο αχνάρι
που έρχεται με πάτημα τυφλό
ξέγραψα κάθε ψεύτικο χαιρετισμό
γράφω τώρα την αλήθεια χωρίς πάθος
να ξαναλάμψω ίσως δεν θάναι και λάθος
σε χείλη,μέτωπο,οφθαλμό
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
 |
