| |
[font=Bookman Old Style] [color=black] [align=left]
Του Τσαρλς Μπουκόβσκι (1920 – 1994)
[Σε ελεύθερη μετάφραση]
[I]Ένας θαυμαστής[/I]
Το τηλέφωνο χτύπησε στη μία και τριάντα ξημερώματα
και ήταν κάποιος άντρας από το Ντένβερ:
«Τσαϊνάσκι, έχεις έναν θαυμαστή στο
Ντένβερ...»
«Ναι;»
«Ναι, έχω ένα περιοδικό και θέλω μερικά
ποιήματα από εσένα...»
«ΑΝΤΕ ΠΗΔΗΞΟΥ, ΤΣΑΪΝΑΣΚΙ», άκουσα μια φωνή
από πίσω...
«Από ότι βλέπω έχεις έναν φίλο»
του είπα.
«Ναι», απάντησε, «Τώρα, θέλω
έξι ποιήματα...»
«Ο ΤΣΑΪΝΑΣΚΙ ΕΙΝΑΙ ΣΚΑΤΑ! Ο ΤΣΑΪΝΑΣΚΙ ΕΙΝΑΙ ΦΕΛΛΟΣ!»
άκουσα την άλλη
φωνή.
«Σύντροφοι πίνεται;»
ρώτησα.
«Και λοιπόν;» απάντησε. «Κι εσύ πίνεις.»
«Αυτό είναι αλήθεια...»
«Ο ΤΣΑΪΝΑΣΚΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ!»
τότε
ο εκδότης του περιοδικού μου έδωσε την
διεύθυνση και την έγραψα πίσω
από έναν φάκελο.
«Στείλε μας μερικά ποιήματα τώρα...»
«Θα δω τι μπορώ να κάνω...»
«Ο ΤΣΑΪΝΑΣΚΙ ΓΡΑΦΕΙ ΣΚΑΤΑ»
«Αντίο» είπα.
«Αντίο» είπε ο
εκδότης.
Έκλεισα το τηλέφωνο.
Υπάρχει σίγουρα κάποιος αριθμός μοναχικών
ανθρώπων χωρίς να έχει και πολλά να κάνει
τα βράδια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
