| |
Τον αστρολόγο σου' δωσαν, τα αστέρια σου να βρεις.
Με αντάλλαγμα μια βολεψιά, στην σκάντζα να τους κάνεις.
Αυτοί που κείτονται βαθιά κι αρνείσαι να τους δεις,
σου φώναζαν από νωρίς, να πας να μαϊνάρεις.
Χάθηκε η σημαία μας, στην μέση του βορά.
Καθώς τα μαύρα και άραχνα, καθάριζες χαρμάνια.
Μα ο νους σου στριφογύριζε, στα καθαρά νερά,
που μήνες τώρα καρτεράς, στα Σεϊτάν λιμάνια.
Τα χέρια μας δεθήκανε, μαζί με τα σχοινιά.
Μην απαιτείς και μην ζητάς, στεριά να σου γυρέψουν
και μην τα συλλογίζεσαι, τα μάτια της αυτά,
που μόνο σκέψεις στο μυαλό, μπορούν να σου μαζέψουν.
Την άνοιξη στα δυτικά, μαζεύαν τα πανιά,
οι ναύτες που ήταν τότε εδώ, μα τώρα πια έχουν φύγει.
Τράβα απ το φιλιστρίνι σου, να δεις προσεχτικά,
πως έρχεται η θάλασσα και πως μας καταπίνει.
Φωτογραφίες που’ χαν βρει, στην μέση ανατολή,
σου χάρισαν με αντάλλαγμα, δυο δράμια ιστορία.
Καθώς περνούσες έπαιζαν, βυζαντινοί σκοποί,
στον δρόμο που σου χάραξαν, να κάνεις μια αβαρία.
Γυρνάς σε πόλεις μαγικές, στον όρμο του μυαλού.
Αφήνεις πίσω σου νερά, θολά, να προσπερνάνε.
Μα τρέμεις να σκεφτείς ξανά, τα αστέρια του ουρανού,
και τους κινδύνους τους πολλούς, που σε παραφυλάνε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
