| |
Κι απόψε είναι κόκκινο
Το φεγγάρι
Καίει σαν της νύχτας το αίμα
Μα μιλιά δε βγάζει
Μονάχα στέκει πάντα
Σιωπηλό
Τα μυστικά του αιώνια κρυμμένα
Χαραγμένα ανεξητιλα στα σημάδια του.
Στέκομαι μοναχή το κοιτώ
Και νιώθω μέσα μου κάτι
Να σπαρταραει
Πόσο σ αγαπώ απόψε στολίδι
Του σκότους
Σ αγαπώ γιατι μου μοιάζεις
Είσαι γέννημα της σάρκας μου
Και ο αέρας σου έχει κάτι από τη
Μυρωδιά μου.
Που διαβαινουμε τάχα κι
Οι δυο μοναχοί
Σαν τη σκόνη στη ροή του ανέμου
Σκορπιζομαστε
Αναλωθηκαμε
Και τώρα γυμνοί προχωράμε
Σαν αδέσποτα σκυλιά
Που η μοίρα τους προδιαγραφει πείνα
Δε θα χορτάσουμε ιδέες απόψε
Δε θα ρουφηξουμε τον έρωτα
Δεν ήρθε ακόμα η σειρά μας
Γιατί δεν αφήσαμε ακόμα
Το χέρι εκείνου του παιδιού
Που ήμασταν κάποτε .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
