| |
ΑΝΑΜΝΗΣΗ
Μου ήρθε… πώς μου ήρθε;
Έτσι. Όπως μας έρχεται
Ένα χέρι με πήρε
Και με πήγε πίσω
Στην τσιμεντένια αυλή
Στη σκιά της κληματαριάς
Μπροστά στην πλίθινη κουζίνα
Να παίζω με αυτοσχέδια παιχνίδια
Να σκέπτομαι τους φίλους μου
Τον Τάκη, τον Αντώνη, τον Γιάννη
Την αλάνα που παίζουμε μπάλα
Το γαλατά που πέρασε το πρωί
Αλέκο… η φωνή της μάνας μου
Πάλι μ έχασε… τι να θέλει;
Ναι μαμά… εδώ είμαι, παίζω
Καλά… δεν θέλω τίποτα
Τα μυρμήγκια, αγαπημένο παιχνίδι
Παρακολούθηση, παίδεμα, απορία
Κι αυτά συνεχίζουν
Μαζεύουν, συνεννοούνται
Ένα διάλειμμα… θα επανέλθω
Ωραία χρόνια, ανέμελα
Ίσως, όχι τόσο ανέμελα
Αλλά έτσι έμειναν στο μυαλό
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 05/10/2008
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
