| |
Τι κι αν μιλω ποιος με ακουει;
Κι αν ενα αστειο θα σκεφτω μονη μου θα γελασω.
Μονο τα παιδια ακουω να τραγουδανε
Οι ανθρωποι διπλα μου κουκλες στεγνες
Κι οι προσευχες με ενωνουν μαζι τους
Ετςι δεν στερουμε την κοινωνια
Τη νύχτα δημιουργω την μέρα ονειρευομαι
Η πραγματικοτητα δεν αντιστοιχει στην υποσταση μου
Μα δεν κοβομαι δεν κομματιαζομαι πλεον
Δεν λυπαμαι η χαρα ειναι αλλου
Και τι κριμα η αληθινη χαρα ειναι φυλακισμενη
Το κλειδι να την ξεκλειδωςεις ειναι αυτο που νιωθουν τα παιδια
Φρεσκα δημιουργηματα απο τον δημιουργο
Πριν κι αυτα γινουν μεγαλοι ....μεγαλοι αλλα πολυ μικροι τελικα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
