| |
Και παλι εδω μπροστα σ αυτο το ακροατηριο
Να δινω παλι εξηγησεις στον εαυτο μου
Για αυτο μου,το καινουριο μου μαρτυριο
Που ματωσα τα χειλη μου και το χαμογελο μου
Αναμεσα στους τοσους και χιλιαδες βαθεια μες την αιωνια υπομονη μου
Θα μπω μεσα σε πετρες συμπλυγαδες
Για να γυρεψω τη χαμενη τη φωνη μου
Και να φωναξω
Που παλι εμεινα στον ερωτα μισος
Που πριν σε αγγιξω μου κοπηκανε τα χερια
Και εκει που στη καρδια μου υπηρχε φως
Τη θεση του την πηρανε μαχαιρια
Που εσβησε η φωτια πριν να μας καψει
Που γιναν ολα παλι τοσο μιζερα
Που παλι θα σου πω πως ειναι ενταξει
Και ολα θα τελειωσουν τοσο ησυχα
Και εγω δεν θα χω ουτε το δικαιωμα
Αυτα που εχω μεσα μου να πω
Να μαθεις πως σε σκεφτομαι συχνα ως το ξημερωμα
Πως θα θελα πολυ να σ αγαπω
μα εσυ με εδιωξες απλα σαν ενα τιποτα
Λες και δεν ειχα τιποτα αλλο να σου δωσω
Και αυτα που θελω να σου πω μενουν ανυποτα
Και προσπαθω μα δεν μπορω να τα σκοτωσω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
