| Βγάζω το ρούχο, τ΄ακουμπώ απάνω στο κρεβάτι...
μα πώς να γδύσω το κορμί από΄να του κομμάτι.....
κόβω και κόβω, κι άλλη μια, κι όλο πομένει κάτι...
σε μια πληγή που ΄ν ανοιχτή και μοσχομυρωδάτη....
διαλέγω σκούρο κόκκινο σεντόνι για το στρώμα..
να κρύβω μέσ΄ τα χρώματα την πληγωμένη πλάτη...
αίμα και χώμα που πονά είναι το κάθε σώμα......
και τ΄όνομά σου τώρα πια θαλασσινό αλάτι.....
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|